2 ओहले ‘ङ्यिहमागी ले़गा ङुल-टाङ कोहर्मु च्यी़ तेर्के’ म़ेदी खोगी ल़ेहमीया़ला राहङगी कुहन्डुम स्यिहङला ताङ चाहङसीन।
“ओहले ओ़ह योक्पु काहल्सीन ओहले खोगी राहङ ङ्याम्बुराङ ल़ेह पेहकेन्गी लेहमेन रो़ह च्यी़ला थ़ूसीन। ओ़ह रो़हगी खोसाले ङुल-टाङ क्याह च्यी़ पेहलेन लेहन्दी येहकें। खोगी फिर छ्योङ काहल्दी रो़हगी ज्यिङबाला च्यिर्ते मासीन, ‘ल़ू, ख्येगी साहक्योगी पेहलेन नाहरेराङ च्याल्दोङ!’
येशूगी सुङगेनॱराङ फेप नाङसीन, “स्यिहङगामकी क्याहल्सीनी स्यिहङ ताहक्पु च्यी़ ल़ेहमु यिहम्बा। ङाटु नाहम-सेमुराङ ओ़ह ताहक्पु राहङगी कुहन्डुम स्यिहङला ल़ेह पेहकेन्गी ल़ेहमीया़ छोल्ज्ये म़ेदी थेन्दी काहल्सीन।
यिहॱनाङ ताहक्पुगी खुङया़ नाहङला मेहन्दा च्यी़ला मासीन, ‘ते़ रो़ह, ङाहगी ख्येला स्योप क्याहप्ती म़ेह। ख्येगीनी ङुल-टाङ कोहर्मु च्यी़ला ङ्यिहमा काहङॱराङ ल़ेह पेहच्येला डी़गे म़ेदी माक्यो येहकें मिहम्बा ले?
छ्युजी कुहजेला येहपाराङ छोङ-ठोमला डोएँमु खोगी लाहला मिहया़ला ल़ेह म़ेहबा पेहती स्यिती काम्बुला लाहङदी तेहक्यो थोङसीन।
ओहले ल़ेहमी गोबागी छ्युजी ङाला ल़ेह छ़ूगेया़ला तोहङले क़े क्याहप्ती थाम्ज्यीला ङुल-टाङ कोहर्मु रे़ह-रे़ह तेर्सीन।
केरे ठाल च्याल्गेन्गी ङुल-टाङ तेन्दोङ ले।” खुङगी येशूला टाङगा ख्योङदी तेन्सीन।
ओहले येशूगी सुङ नाङसीन, “त़ेदोङ, तुह कोहकेन्गी डुया़नी माहङबुराङ येहबा, यिहॱनाङ ल़ेहमीया़दी ङ्युहङा येहबा।
ङ्यिहगी ठाल च्याल्दोङ नि माहच्याल?” म़ेदी टी़हसीन। येशूगी खुङगी खोक्पा कोर्ती ताम क़ू छोल्ग्यो ङोह ख्येन्दी सुङ नाङसीन, “तेहन्दा म़ेहबाकी तामया़ म़ेदी ख्या ङाहला च्यिबे फासई तीज्ये छोल्गे? केरे डापाल च्यी़ ख्योङदी तेन्दोङ ले” म़ेदी सुङ नाङसीन।
च्यिबेमाना खो चो़वो छ्येवागी ज़ी़लुला चा़ छ्यिम्बु मिह ओहङज्ये येह। खोगी कुहन्डुमकी-निङगु दाङ राहङसा ज़िगे से़हया़ च्यिॱआङ थुङज्ये म़ेह, ओहले राहङगी आमागी फोवा यिहन्ज्युराङ खो नाम्पार-ताहक्पा थुगी काहङज्ये येह।
ओहले नाहङबार च्युङ खो डोएँ ती़हजीला नेजाङगी ताहक्पुला ङुल-टाङ ङ्यी़ तेर्ती मासीन, ‘दि मिहला या़हबु पेहती चारा पेह तेर ओहले टाङगा मेहन्दाङसी माना ङाह लो़हदी ओहङगेमु च्याल तेर्कें’।”
“केरे, ङाहला ठाल च्याल्गेन्गी ङुलगी डापाल तेन्दोङ! देला सुगी छेन दाङ पार क्याहप्क्यो दुबा?” खुङया़गी मासीन, “कैसरदी।”
ख्येगी फेमा यिहन्ज्युराङ नाम्पार-ताहक्पा छ्य़ेगी स्याहलया़ ङोह स्य़ेदीॱराङ येहबा। दि स्याहलया़गी मास्यीका येशूला तेहपा पेहकेमु ज्योर्केन्गी थार्पाकी तेहन्दाला ङोह स्य़े ख़ूएँगी येहन्देन तेर्के।
ओ़ह सेम्ज्येन ज़्यि पाहरक्यीले क़े च्यी़गी दि ल़ेहमु माक्यो ङाहगी थ़ेसीन, “ङ्यिहमा काहङगी ल़ेगाला ने़ह माना ङ्यी़ क्यिनी जौ माना ट़ूह ज्योर ख़ूएँ यिहॱनाङ जैतूनकी नुम दाङ कुहन्डुमकी-निङगुला थोरो डो मा़हच्यु।”