4 च्यिबेमाना किन्ज्योगी सुङ नाङदी येह, ‘राहङगी आबा-आमाला चा़ पेहतोङ ओहले राहङगी आबा-आमाला मे़मु क्याहप्केनया़लादी सेॱराङ कोहएँ।’
येशूगी खुङया़ला सुङ नाङसीन, “ओहले ख्याया़गीदी च्यिबे किन्ज्योगी नाङग्यो काया़ मा़हचीबा पेहती राहङदीराङ पे-ठिमया़ ची़ तेहकें?
यिहॱनाङ ख्याया़गी माएँ सुज्यीगी राहङगी आबा-आमाला ‘ज़ी़-नाङदोङ राहङया़ला फुल कोहकेन्गी से़हया़ ङाहगी किन्ज्योला फुल सिहन्सीन’ म़ेदी मासीमानानी
“आबा-आमाला ची़नाङ पेहतोङ ओहले राहङगी ख्यिम्जीला राहङला ल़ेहमुराङ चेवा पेहतोङ।”
ओहजेला येशूगी सुङ नाङसीन, “ए ती़ह गो-छ्येवा, दिलेगी सोङ! च्यिबेमाना सुङरापला दि ल़ेहमु प्री़हदी येहबा– ‘ख्येगी चो़वो छ्येवा राहङगी किन्ज्यो च्यी़लाॱराङ ज्याल्दोङ, ओहले किन्ज्यो च्यी़मे च्यी़लाॱराङ स्याहप्तो डुप्तोङ’!”
ता़ह च्यि ओहराङ दि यिह-छ्य़े लाहमलेॱराङ छ्य़े-ठिम गोम्ज्ये ले? मिहम्बा, ओ़ह ल़ेहमु मिहन! तोहरोङ ओहराङगीनी छ्य़े-ठिम तोहङमा काहन्डुमु येहबा ओ़हठीॱराङ ज़्या़गे मिहया़ गा यिहम्बा।
पुह पोहमोया़, चो़वोगी मिहया़ यिहन्गे सोङबे ख्या राहङ आबा-आमागी माक्यो तामया़ ङ्यिहन्दोङ, च्यिबेमाना दि या़हबु ताम यिहम्बा।