32 “ओ़ह सोङबे सु सुगी ङाहला मिहया़गी दिनला ङाहगी चो़वो छ्येवा म़ेदी लोक पेहकें, खोला ङाहगीॱआङ स्यिहङगामला ज़्य़ू नाङगेन ङाहगी किन्ज्यो याहपकी दिनला खो ङाहदी यिहन म़ेदी लोक पेहच्ये येह।
ओहले क्याहल्बुगी राहङगी योबा ङो़गी मिहया़ला दि ल़ेहमु माज्ये येह, ‘ए ङाहगी किन्ज्यो याहपगी मेलाम थोप्क्यो मिहया़! ओहङदी जाम्बुलीङ छ्या़गे यिहन्ज्युराङ ख्याया़गी तेहन्दाला ठाबे पेहती ज़्या़क्यो क्याहल्सीला तेह
ङाहगी ख्याला माएँ, ओ़ह ल़ेहमुराङ पेहती राहङगी सेमगी स्या़बा डुप्के तिहक्च्येम्बा मेहन्दा च्यी़गी तेहन्दाला किन्ज्योकी स्यिहङगामकी स्याहप्च्यीया़गी दिनला काहसो पेहकें।”
यहूदीया़की ज्यी़सुगी पेहती खोती आबा-आमागी दि ल़ेहमु माक्यो येहकें। च्यिबेमाना सुगी येशूला थार्पा नाङगेन्गी क्याहल्बु मास्यीका म़ेदी लोक पेहकें, खोला छो़खाङले फिला तेन तेर कोहएँ म़ेदी यहूदीया़की तोहङलेराङ टे़ह क्याहप सिहन्दी येहकें।
ओ़ह सोङबे ओहराङगी चो़वोकी पाङबु तेहच्ये दाङ ङाह चोन-खाङला छ्यिक्योगी तेहन्दाला ख्ये ङोहजा माहबे! बरु ख्येगीॱआङ किन्ज्योकी ओङकी पेहती या़हबु लेहङगु स्येच्येला तुहक्पु खुर्तोङ।
येशूॱराङ किन्ज्योगी स़ेबु यिहम्बा माएँ मिह ङ्याम्बु किन्ज्यो ज़्य़ू नाङगे ओहले खो किन्ज्यो ङ्याम्बु ओहङगे।
ख्याया़ ती़हगी ॱठि येहकें ग्या़ला बा़सा तेहकें म़ेदी ङाहला क्यी़ह येह। यिहॱनाङ ख्या ङाहती मिहनला थिक-चि पेहती तेहकें। ङाहती यिह-छ्य़ेबु पाङबु एन्टिपासकी ती़हजीलाॱआङ ङाह थो़ला ज़्या़क्योकी तेहपा ख्याया़गी माहक्युर। ती़ह गो-छ्येवा तेहकें ग्या़ला ख्याया़गी पाहरक्यीलाराङ खोला सेसीन।
का़हन्दीगी क्याहल्गे, खोगी दि ल़ेहमु काप्च्या कार्पु केहन्ज्ये येह ओहले खोगी मिहन ङाह मिहलीकी छ्य़ेलेगी नाहमॱआङ सेच्ये म़ेह। यिहॱनाङ खो ङाहती यिहन म़ेदी ङाहगी याहप दाङ मिहरोगी थाम्ज्यी स्यिहङगामकी स्याहप्च्यीया़गी दिनला लोक पेहच्ये येह।