40 राहङगी स्याहप्च्यीया़ला ङाहगी ओ़ह ङ्येहम्बा नाम्स्यीला तेन चाहङज्येला ओहर-छ्य़े! म़ेदी स्युहसीन यिहॱनाङ खुङगीनी ला़ मा़हखे ला़ह!” म़ेदी ओ़ह मिहगी येशूला स्युहसीन।
ओहले येशूगी सुङ नाङसीन, “ख्याया़गी तेहपा ङ्युहङा येहकें सोङबे यिहम्बा। तेहम्बाराङ ङाह ख्याया़ला माएँ, ख्याया़ ङ्याम्बु राइ-सेनगी बुदी जेबा तेहपा येहसीमाना ओ़ह काहङदोला देलेगी फार सोङ म़ेदी माॱनाङ ओ़ह डोज्ये येह ओहले ख्याया़गी च्यि माॱनाङ पेह ख़ूज्ये येह।”
येशूगी ल़ेह-पेन च्यिङ्यी़ला क़े क्याहप्नाङसीन। ओहले खुङया़ला ल्हेन्डीया़ तेन्गे दाङ नेहपाया़ला टा़ह च्य़ूगेन्गी स्युक दाङ ओङ नाङसीन।
ङ्येहम्बा नाम्स्यी च्यी़गी खोला ज़ुङगे ओहले याहङमे-याहङ खो ची़रा तेन्दी दाङे रिहल्गे, ओहले खो खाले पोहवाल थेन्दी फार छुर बोल्गे, ओहले नाहन्दी माहकाहल थु ङ्येहम्बा नाम्स्यीगी ताङॱराङ मेहताङगे।
ओहले येशूगी सुङ नाङसीन, “ख्याया़ काहन्डुमु यिह-छ्य़े म़ेहबा दाङ गो़ कोरक्यो मिहया़ दुबा! ङाह ख्याया़ ङ्याम्बु काहजे थु तेहच्ये, ङाहगी ख्याया़ला काहजे थु ना़ज्ये?” ओ़ह तिङले येशूगी ओ़ह पुहगी आबाला सुङ नाङसीन, “ख्येगी पुहला ख्योङदी स्यो!”