8 यिहॱनाङ जखायसगी ह्ओप लाहङदी मासीन, “सेन नाङदोङ चो़वो ला़ह, ता़ह ङाह राहङगी क्युहगी बो फे़ प्राङबुया़ला के़हदी तेर्कें, ओहले लो़हलो मिहती टाङगा साहक्यो येहना खुङला बो ज़्यि ल्हा़मा पेहती लो़ तेर्कें।”
ख्यागी फार्को दाङ तेहर्माला येहकेन्गी से़हया़ प्राङबुया़ला तेर्तोङ, ओहले ख्यागी तेहन्दाला थाम्ज्यी चाङमा ओहङज्ये येह।”
ख्यागी क्युहया़ चोङदी टाङगा प्राङबुया़ला के़हदी तेर! राहङगी तेहन्दाला निङबा मेहन्डोएँगी काहल्दाया़ जे़दोङ। स्यिहङगामला नाहमॱआङ मेहतोङगेन्गी क्युह स्यिहङगामला सी़दोङ। ओ़हला कुमेनॱआङ मेहस्योर्केन ओहले बुगीॱआङ मेहसाहएँ।
“ङाहगी ख्याला माएँ, जाम्बुलीङगी क्युहगी ङ्येहवाया़ जे़दोङ ओहले ओ़ह क्युह चो़हगे ती़हजीला ख्याला नाहमॱआङ था-मे़हछ्येएँगी ग्या़ला फेप स्युहज्ये येह।”
ओहले येशू जखायस ङ्याम्बु फेप्कें थोङगोराङ मिहया़गी, “दि मिहनी तिहक्च्येम्बागी खाङबाला गा तेह डोउ दु!” म़ेदी च्यी़गी च्यी़ला मामा चासीन।
ओहले ओ़ह ह्युग्मोगी क्यिदु ज़ी़दी चो़वो छ्येवा येशूगी थु ङ्युङदी ओहङसीन, ओहले येशूगी, “ख्ये माहङुह” म़ेदी सुङ नाङसीन।
चो़वो येशूसाला दि ताम टी़हज्येला ताङसीन, “ङ्यिहगी कू़हदे तेहक्यो थार्पा नाङगेन्दी राहङराङ यिहम्बा नि लेहमेनला कू़हदे तेह कोहएँ?”