5 यिहॱनाङ, दि पी़हमीगीनी ङाहला ज्यिबुराङ तुहक्पु तेरक्यो सोङबे, ता़ह ते़ तेर कोहसीन, मिहन्सीमाना मोह नाहम माॱनाङ ओहङदी ङाहला चिप्सा पेहती ना लो़ह च्य़ूज्ये येह’।”
यिहॱनाङ येशूगी मोहला च्यिॱआङ ल़ेहन क्याहप माहनाङ ओहले येशूगी स्याहप्च्यीया़ ओहङदी येशूला, “दि पी़हमी-पेहजाला ताङ नाङदोङ लाह। मोहनी ओहराङगी तिङदा तिङ ङी़हदी क़े तेन्दी ओहङगु दु!” म़ेदी स्युहसीन।
देजे सुङ नाङ सिहन फान्ज्यो येशूगी खुङया़ला लोप्ताम क्याहप्नाङसीन, “ङाहगी ख्याला माएँ, खोगी रो़ह ने़दी मेहतेरॱनाङ खोगी लाङदेराङ तेहसीमानानी खो लाहङज्ये येह ओहले लाङक्यो चे खोला तेर्च्ये येह।”
ओहले ओ़ह क्याहसाला ह्युग्मो च्यी़ येहकें। ओहले मोह ओ़ह ठिम ताङगेन्गी मिहसाला नाहम माॱनाङ काहल्दी, ‘ङाहला ठ़ूस्यी पेहकें मिह दाङ ङाहगी पाहरक्यीला ठिम ताङ नाङदोङ।’ म़ेदी माउ येहकें।
ओहले येशूगी तोहङदा-तोहङ डोएँ मिहया़गी खोला खाजुम तेह म़ेदी बार्ता लाङसीन। यिहॱनाङ खोगी तोहरोङ क़े छ्यिम्बु तेन्दी, “ओ़ दाऊदगी स़ेबु, ङाहला थुज्यी ज़ी़-नाङदोङ ला़ह!” म़ेदी मासीन
यिहॱनाङ ङाह राहङगी ज़ुबुला ज्यिबुराङ तुहक्पु तेर्ती च्याहङदार पेहकें ओहले ङाह राहङगी ज़ुबु दाङ सेमला थिला ज़्या़गे, मिहन्सीमानानी लेहमेनया़ला या़हबु लेहङगु स्येती ङाह राहङती च्याहगा ज्योर्च्येगी तेहन्दाला सी़हज्ये म़ेह।