5 ओ़ह तिङले खोगी ताहक्पुगी पेहलेन सेहक्योगी मिहया़ला रे़ह-रे़ह पेहती क़े क्याहप्सीन। खोगी तोहङस्यो मिहला टी़हसीन, ‘ङाहती ताहक्पुगी पेहलेन ख्येला काहजे येहबा?’
ओ़ह क्याहल्बुगी राहङगी चिदुङ लेहन्ज्ये छोल्गेमु सेर-टाङ तोङरा च्युजे पेहलेन सेहक्योगी योक्पु च्यी़ खोसाला ख्योङसीन।
“ओहले ओ़ह योक्पु काहल्सीन ओहले खोगी राहङ ङ्याम्बुराङ ल़ेह पेहकेन्गी लेहमेन रो़ह च्यी़ला थ़ूसीन। ओ़ह रो़हगी खोसाले ङुल-टाङ क्याह च्यी़ पेहलेन लेहन्दी येहकें। खोगी फिर छ्योङ काहल्दी रो़हगी ज्यिङबाला च्यिर्ते मासीन, ‘ल़ू, ख्येगी साहक्योगी पेहलेन नाहरेराङ च्याल्दोङ!’
ङ्यिहगी पेहक्यो तिहक्पाया़ स्या़बा नाङदोङ, ओ़हठी पेहतीराङ ङ्यिहगीॱआङ ङ्यिहला टाह पेहकेनया़ला स्या़बा तेर्ती येह।
ए, ता़ह ङाहला सेम च्यी़ स्यार्सीन! ङाहला दि ल़ेहलेगी तेन्नाॱआङ मिहया़गी ङाहला काहन्डुमु पेहते खुङया़गी खाङबाला फेप स्य़ूहज्ये येह माएँ ताम ङाहगी तोहङलेराङ साम्लु ताङ सिहन्दे येह!’
ओहले खोगी मासीन, ‘कुर्वा तोङरा सुम जैतूनगी नुम।’ ओहले गोबागी मासीन, ‘लो आहना, ख्येती पेहलेन सेहक्योगी यिहगीला ता़ह कुर्वा क्याह च्ये़ङा च्यी़राङ प्री़हदोङ।’