26 येहपाराङ ख्ये दाङ ङ्यिहगी पाहरक्यीला च्ये मी़हखुएँगी ज्यिबुराङ तिहङ-रिहङबुगी लुहङ च्यी़ येहबा, ओ़ह सोङबे ओहङज्ये सेम क्येॱनाङ सुॱआङ फार छुर डो मी़हखुएँ।’
ओहले खुङया़गीदी नाहम्स्यी किन्दुॱराङ ङ्य़ेहबा खुर कोहच्ये येह, यिहॱनाङ टाहङबु मिहया़गीदी नाहमॱआङ मिहस्यीएँगी मिहली ज़ाङबु ज्योर्च्ये येह।”
ङाहगी ख्येला माएँ, डेन्डागी रे़ह-रे़ह टाङगा ख्येगी माहच्याल थु ख्ये ओ़ह नाहङले थेन ङ्युहङज्ये म़ेह!”
ओहले अब्राहामगी मासीन, ‘पुह, ख्येला टेहम्बा म़ेहबा? काहल्ग्योगी छेला ख्येगी क्यिपु ज्योर्सीन, लाजरसकीनी तुहक्पु च्यी़राङ तुहक्पु खुर्सीन! ओहले ताहन्दानी लाजरसगी देला क्यिपु दाङ काहसो ज्योर्ती येह ओहले ख्येगीदी ओ़हला तुहक्पु ङ्युहङदी येहबा।
ओहले ओ़ह मिह छ्युक्पुगी मासीन, ‘ओ़हठी यिहन्सीमाना ओ़ याहप, ओहर-छ्य़े!, लाजरसला ङाहगी आबागी खाङबाला ताङ नाङदोङ।
का़हन्दीगी स़ेबुला यिह छ्य़ेगे, खो ङ्याम्बु था़ म़ेहबा मिहली ज़ाङबु ओहङगे। का़हन्दीगी स़ेबुला यिह मे़हछ्येगे, खोगी मिहली थोङज्ये म़ेह, यिहॱनाङ किन्ज्योगी थुयाल खो थो़ला बाप्च्ये येह।
क्यिहपा-क्यिहपाला गो़ कोर च्य़ूगेन्गी ओ़ह दियाबलसला मेह दाङ मेहबुङ नाहङला क्युर चाहङसीन, ओ़हला ओ़ह सेम्ज्येन दाङ चिहन क्याहप्केन्गी लुहङतेम्बाॱआङ येहकें। ओ़ह ग्या़ला खुङया़गी ङ्यिहन-नुहप नाहम्स्यी किन्दुॱराङ तुहक्पु खुर्च्ये येह।
ल़ेह ङ्येहम्बा पेहकेनया़गी ल़ेह ङ्येहम्बा पेहतीराङ तेहच्यु, ङोहजागी ल़ेह पेहकेनया़गी ङोहजागी ल़ेह पेहतीराङ तेहच्यु, टाहङबु ल़ेह पेहकेनया़गी टाहङबु ल़ेह पेहतीराङ तेहच्यु, ओहले नाम्पार-ताहक्पा येहकें मिहया़ नाम्पार-ताहक्पाराङ ओहङज्यु।”