14 दि थाम्ज्यी ताम थे़दी फरिसीया़गी येशूगी स्याहला स्ये़हन्डील पेहसीन। च्यिबे मासीमाना खुङया़ला क्युहराङ चा़ छ्यिम्बु येहकें।
“ए यिहन्दो तेन्गे छ्य़े-ठिमकी लोबेनया़ दाङ फरिसीया़! ख्याया़ला काहजे छा़ तुहवा! ख्याया़गी स्यिहङगामगी क्याहल्सीगी कोहला कोहल्ज्या क्याहप्ती येह। ओहले ख्याया़ राहङॱआङ नाहङला मी़हस्युहएँ ओहले नाहङला स्य़ूहज्ये छोल्गेनया़ॱलाङ स्य़ूह मी़हच्युएँ।”
येशूगी खुङया़ला सुङ नाङसीन, “ख्याया़ फिला सोङ, च्यिबेमाना दि पोहमो स्यी़दी म़ेह, ङ्यि च्यी़राङ लो़हक्यो यिहन।” येशूगी स्याहल थे़दी खुङया़ क़ेहमु क्याहप्सीन।
ओहले येशूगी ओ़हला जोम्ग्यो मिहया़ला सुङ नाङसीन, “जेम्बु पेहतोङ! ना थाम्ज्यीगी ह्अम्बाया़ ङो़ले जेम्दे तेहतोङ, च्यिबेमाना काहजेराङ क्युह येहॱनाङ ओ़हदीगी मिहला तेहन्दामकी मिहली मेहतेर्कें।”
खुङया़नी ह्युग्मोया़गी क्युहगी थो़ला ओङ पेहती साहएँ, ओहले मिहया़ला तेन्ज्येला रिहङबु-रिहङबु सोल्वाङ ताप्के। ओ़ह ल़ेहमु मिहया़लानी किन्ज्योगी ङ्य़ेहबा छ्यिम्बुच्यी कल नाङज्ये येह!” म़ेदी येशूगी सुङ नाङसीन।
लुहङबागी मिहया़ त़ेदी तेहक्यो येहकें। पोम्बोया़गी येशूला स्या़ क्याहप्ती मासीन, “लो़हलो मिहया़लानी खोगी थार च्य़ूसीन, तेहम्बाराङ दि किन्ज्योगी दाम नाङग्यो थार्पा थोप च्य़ू नाङगेन मास्यीका यिहन्सीमानानी ता़हनी खो राहङगी राहङलाराङ थार च्य़ू ख़ूज्यु!”
येशूगी स्याहल थे़दे मिहया़गी स्ये़हन्डील पेहती क़ेहमु क्याहप्सीन च्यिबे माना ओ़ह पोहमो स्यि सिहन्ग्यो येहकें।
च्यिबेमाना मिहया़ राहङला च्यी़राङ निङज्यी पेहकें, क्युह-नोहरला ह्अम्बा पेहकें, छ्य़ेन्दो तेन्गे, राहङ च्यी़राङ छ्यिम्बु यिहम्बा म़ेदी माएँ, किन्ज्योला स्याहम्डेन तेन्गे, आबा-आमाला ची़नाङ मेहबेकें, गिन म़ेहबा दाङ नाम्पार-ताहक्पा म़ेहबा
लाहलाला मिहया़गी स्ये़हन्डील पेहती ताक्स्यु क्याहप्सीन ओहले लाहलालादी मिहया़गी ताहम्दी चोन-खाङला लू़सीन।