9 ओहले ओ़ह ङुल-टाङ ज्योर फान्ज्यो मोहगी राहङगी ङ्येन्जेन-ङ्येहवा दाङ ख्यिम्जीया़ला क़े क्याहप्ती माएँ, ‘ङाहती तोरक्योगी ङुल-टाङ ङाहगी ज्योर्सीन! ता़हनी स्यो, ओहराङ क़ेहनाङ पेहकें।’
ओहले चो़वो छ्येवागी मोहला दि ल़ेहमु थुज्यी जे नाङग्यो थोङ फान्ज्यो मोहगी ङ्येहवा दाङ ख्यिम्जीया़गीॱआङ क़ेहनाङ पेहसीन।
ङाहगी ख्याला माएँ, ओ़ह ल़ेहमुराङ पेहती राहङगी सेमगी स्या़बा डुप्के तिहक्च्येम्बा मेहन्दा च्यी़गी तेहन्दाला किन्ज्योकी स्यिहङगामकी स्याहप्च्यीया़गी दिनला काहसो पेहकें।”
“ओहले येहपाराङ, पे यिहॱना़: पी़हमी च्यी़ ङ्याम्बु ङुल-टाङ च्यु येहकें। ओहले मोहगी ङुल-टाङ च्यी़ तोर च्य़ूसीन। ता़हनी ओ़ह पी़हमीगी च्यि पेहटो? लो पार्ती काना-कुनाया़ला छ्या़मागी च्यो़हदी ओ़ह ङुल-टाङ माहन्ज्योर थु मेहछोल्गे ले?