21 “ओहले पुहगी मासीन, ‘आबा, ङाहगी किन्ज्यो दाङ राहङला टाह पेहते तिहक्पा पेहसीन, ता़ह ङाह, आबागी पुह माज्ये सी़हज्ये म़ेह।’
“ओ़ह तिङला खो लाहङदी आबासाला लो़ह काहल्सीन। आबागी खोला था़-रिहङबुले ओहङगेॱराङ पेहक्यो थोङसीन। ओहले आबागी सेम, निङज्यीगी काहङदी ओहङसीन ओहले आबा राहङ पुहला थुज्येला छ्योङदी काहल्सीन, ओहले ज्यिबुराङ क़ेहनाङ लाहङदी राहङ पुहला प्राहङज्या ताप्ते च्युक पेहसीन।”
यिहॱनाङ आबागी राहङगी योक्पुया़ला क़े क्याहप्ती मासीन, ‘ग्यो़बाराङ काहल्दी थाम्ज्यी म़ेदी या़हबु काप्च्या ख्योङदी खोला केन तेर्तोङ। ओहले खोदी लाहक्पाला सितुप ओहले काङबाला लेकाम केन तेर्तोङ।
किन्ज्योगी ख्येला माहङबुराङ थुज्यी ज़ी़ नाङसीन ओहले मिहरोगी ख्येला ना़स्यीङ छ्यिम्बु जेती माहङबुराङ कू़हदी ज़्य़ू नाङसीन ता़ह ख्ये च्यि किन्ज्योला क्युक्टो पेहकें? किन्ज्योकी थुज्यीगी तिहक्पा पाङ च्य़ूदी स्या़बा पेह च्य़ूगे माएँ ताम च्यि ख्येला क्यी़ह म़ेहबा?
दि ल़ेहमु पेहती ख्यागी यिह-छ्य़ेला मा-फाम्बु येहकेन राहङ नो़हया़गी सेम सुह क्याहप च्य़ूदी ख्यागी मास्यीकाला टाह पेहती तिहक्पा पेहकें।