2 यिहॱनाङ फरिसीया़ दाङ छ्य़े-ठिमकी लोबेनया़गी येशूगी तेहन्दाला, “दि मिहगी नि तिहक्च्येम्बा मिहया़ला क़े क्याहप्ती खुङया़ ङ्याम्बुराङ तेहती साहउ दु!” म़ेदी लोहङडी पेहसीन।
मिहगी स़ेबु से़हदी थुङदी ओहङसीन, ओहले खुङया़गी, ‘त़ेदोङ, साहउ, छ्याङसीवा, ठाल तुहएँ दाङ तिहक्च्येम्बाया़गी छ्येटो’ म़ेदी माएँ। किन्ज्योगी रिहक्स्यी ठाबे येह म़ेदी खोगी पेहक्यो ल़ेहगीॱराङ प्रा साल्गे।”
दि थोङदी फरिसीया़गी येशूगी स्याहप्च्यीया़ला, “च्यिबे ख्याया़गी लोबेन ठाल तुहएँ मिहया़ दाङ लेहमेन तिहक्च्येम्बा मिहया़ ङ्याम्बु ज़्य़ूदी सोल छ्येके?” म़ेदी टी़हसीन।
ओहले येशूगी पे च्यी़ ज़्या़दी सुङ नाङसीन,
ओहले येशू जखायस ङ्याम्बु फेप्कें थोङगोराङ मिहया़गी, “दि मिहनी तिहक्च्येम्बागी खाङबाला गा तेह डोउ दु!” म़ेदी च्यी़गी च्यी़ला मामा चासीन।
ओहले खुङ फ़ेबेॱया ङ्याम्बुराङ ज़्य़ूदी सोल छ्येकेन थोङदी फरिसी दाङ छ्य़े-ठिमकी लोबेनया़गी येशूगी स्याहप्च्यीया़ला, “ख्याया़ च्यिबे ठाल तुहएँ दाङ तिहक्च्येम्बा मिह ङ्याम्बुॱआङ तेहती साहएँ दाङ थुङगे?” म़ेदी टी़हसीन।
ङाह मिहगी स़ेबु ओहङदी साहसीन, थुङसीन ओहले ख्यागी, ‘ते़ साहउ, छ्याङसीवा, ठाल तुहएँ मिह दाङ तिहक्च्येम्बाया़गी रो़ह’ म़ेदी क्येन ता़गेॱराङ येह।
ओहले येशूला सोल छ्येच्येला फेप स्युहक्योगी फरिसी सिमोनगी, “येशू तेहम्बाराङ लुहङतेम्बा यिहम्बा यिहनानी राहङला दे़गेन्गी पी़हमी काहजे तिहक्च्येम्बा यिहन म़ेदी ङोह ख्येन्ज्ये येहकें” म़ेदी खोगी सेमला ऩेसीन।
“स्या-ताक माहबेबा मिहया़साला काहल्दी खुङ ङ्याम्बु ख्येगी च्यिबे तो साहक्यो?”
याकूबगी ताङग्यो मिहया़ ओहङगे म़ेदी तोहङले खोगी लेहमेन क्यिहपाकी मिहया़ ङ्याम्बु तेहती साहउ येहकें। यिहॱनाङ खुङया़ ओहङ सिहन फान्ज्योनी खो लेहमेन क्यिहपाकी मिहया़ ङ्याम्बु खा फ़ेदी तेहसीन, च्यिबेमाना खो स्या-ताक पेह कोहएँ म़ेदी माएँ मिह बा़लया़ ङ्याम्बु ज्यी़दी येहकें।
येशू मास्यीका तिहक्च्येम्बाया़लाॱराङ थार च्य़ू नाङज्येला दि जाम्बुलीङला फेप नाङग्यो यिहम्बा, दि सुङ मिह थाम्ज्यीगी ची़ कोहकेन्गी तेहन्दामकी ताम यिहम्बा। ओहले तिहक्च्येम्बाया़ नाहङला ङाह थाम्ज्यी म़ेदी छ्येस्यो यिहम्बा।