20 ओहले येहपाराङ लेहमेन मिह च्यी़गी, ‘ङाहगी ताहन्दाॱराङ पा़हमा पेहक्यो येह, ओ़ह सोङबे ङाह ओहङ मी़हखु’ म़ेदी मासीन।
ओहले राहङसादीगी, ‘ङाहगी लाङगो हाल ङा ङ्योहक्यो येह ओ़ह सोङबे ङाह नाहरेराङ ल़ेह काहन्डुमु पेहकु दुबा म़ेदी ता डो कोहज्ये येह। ओहर-छ्य़े!, ङाहला कोहङदा नाङदोङ, ङाह ओहङ मी़हखु’ म़ेदी मासीन।
ओहले योक्पु लो़ह काहल्दी खुङगी माक्योगी ताम थाम्ज्यीराङ ताहक्पुला स्येसीन। ओहले ताहक्पुगी स्यिहताङ लाहङदी मासीन, ‘ग्यो़बाराङ सोङ, ख्ये क्याहसाकी लाहम छ्यिम्बु दाङ फेमाया़ला काहल्दी प्राङबु, कुच्या, स्याहर्ना दाङ केपा कुहर्ती काहल्ग्यो मिहया़ला क़े क्याहप्ती ख्येर-स्यो’!”
यिहॱनाङ पा़हमा पेहक्यो मिहगी राहङ पी़हमीला काह-ठि पेहती क़ेहनाङ लाहङ च्य़ूज्ये म़ेदी जाम्बुलीङगी से़हला तुहङाल पेहकें।