27 ओहजेला खाङबा ताहक्पुगी, ‘ए ल़ेह ङ्येहम्बा पेहकेनया़, ख्या सु यिहम्बा, ख्या का़हले ओहङबा ङाहगीनी ङोह मे़हस्येएँ। देलेगी थेन्दी सोङ!’ म़ेदी माज्ये येह।
यिहॱनाङ माहक्पा साम्बागी खाङबा नाहङलेॱराङ, ‘अहँ, तेहम्बाराङ ङाह ख्याया़ला माएँ ङाह ख्याया़ला ङोह मे़हस्येएँ!’ म़ेदी मासीन।”
“ओ़ह तिङले खोगी राहङगी योमा ङो़ले तेहक्यो मिहया़ला दि ल़ेहमु सुङ नाङज्ये येह, ‘ए किन्ज्योगी मे़मु सू़हक्यो मिहया़, देलेगी ग्यो़बाराङ थेन्दी सोङ! ती़ह गो-छ्येवा दाङ खोगी स्याहप्च्यीया़गी तेहन्दाला ठाबे पेह ज़्या़क्यो नाहमॱआङ मिहस्यीएँगी मेहला सोङ!
ओ़ह ती़हजीला खाङबा ताहक्पु लाहङदी कोह क्याहप्च्ये येह ओहले ख्याया़गी फिले कोह तुहङदी माज्ये येह, ‘कोह खा फे़ नाङदोङ।’ ओहजेला खाङबा ताहक्पुगी माज्ये येह, ‘ख्या सु यिहम्बा ओहले का़ह ग्या़ले ओहङग्यो? ङाहगी ङोह मे़हस्येएँ!’
यिहॱनाङ का़हन्दीगी किन्ज्योला चेवा पेहकें खोला किन्ज्योगी ङोह ख्येन्गे।
यिहॱनाङ ता़हनी ख्यागी किन्ज्योला ङोह स्य़ेदी येहबा पे यिहॱना़: किन्ज्योगीॱराङ ख्याला ङोह ख्येन्दी येहबा ओ़ह सोङबे ख्या च्यिबे येहपाराङ ओङ म़ेहबा दाङ तेहन्दा म़ेहबा स्यिती काम्बु तामया़गी तिङदा तिङ डोएँ? ख्या येहपाराङ च्यिबे ओ़ह से़हया़गी योक्पु डोज्ये सेम्बा पेहकें?
यिहॱनाङ, किन्ज्यो राहङगी तिङ नाङग्योकी मिहरोकी ब्राम नाहम-माना सान्दीॱराङ ओहङज्ये येह। ओ़ह ब्रामला दि ल़ेहमु सुङदी पार क्याहप नाङदी येह, “चो़वोगी राहङगी क्यिपाया़ला ङोह ख्येन नाङगे,” ओहले “चो़वोकी छेन लेहन्गेया़गी ना थाम्ज्यीगी ल़ेह चोक्पाया़ ङो़ले था़-रिहङबुराङ तेहच्यु।”