18 ता़हनी ङाह फेमा-फेमा ज़ेप दाङ चाहङया़ रोम्दी छ्यिम्बु-छ्यिम्बु ज़ोएँ ओहले थाम्ज्यीराङ डु दाङ पेलाया़ ओ़ह नाहङला ज़्या़गेन।
नामला हुर्केन च्यिहबीया़ला त़ेदोङ, खुङगी नाह सेन ताप्के, नाह डु तुहएँ, नाह चाहङला रूगे। यिहॱनाङ, स्यिहङगामला ज़्य़ू ना़गेन ख्याया़गी किन्ज्यो याहपगी खुङया़ला साहज्ये नाङदेराङ येह। च्यि ख्याया़ ओ़ह च्याह-च्यिहवाया़ म़ेदीनी ज्यिबुराङ चा़ छ्यिम्बु मिहम्बा ले?
ओहले खोगी साम्लु ताङदे, ‘दि डुया़ का़हला ज़्या़ज्ये, ग्या़ॱआङ म़ेह, ता़ह च्यि पेहच्ये?’ म़ेदी साम्लु ताङसीन दु।
ओहले ङाहगी राहङलाराङ माज्ये येह, ‘ए सो! ख्ये काहजे सोदी छ्यिम्बु दु! ख्ये ङ्याम्बु लोह दाङ लोह थुप्कें क्युह येह, क्यिपु पेहते सोह, थुङ ओहले ङ्याहम्साङ पेह’।”
ओहले येशूगी मिहया़ला, “राहङगी तेहन्दाला क्युह सी़दे ज़्या़एँ मिहगी च्याहवा ओ़ह रोहवाॱराङ ओहङज्ये येह, किन्ज्योगी ओ़ह रोहवा मिहला छ्युक्पु सुङ मेहनाङगे” म़ेदी दि पे था़ च्ये नाङसीन।
च्याहरोया़ला त़ेदोङ, खुङगी नाह च़ूएँ, नाह तेन्दो तुहएँ, नाह खुङया़दी ज़ेप दाङ चाहङया़ येहबा। यिहॱनाङ, किन्ज्योगी खुङला साहज्ये नाङदेराङ येहबा। ख्याया़नी ओ़ह च्याह-च्यिहवाया़ म़ेदीॱआङ ज्यिबुराङ चा़ छ्यिम्बु यिहन!”
ङ्यिहमा तोबा थु ठिम ताङगेन मिहगी मोहगी तामला नाङदाराङ माहताङ। यिहॱनाङ तोबा तिङले खोगी राहङगी सेम नाहङला मासीन, ‘यिहन्ज्येनी ङाहला किन्ज्योगी ज्यिक्पाॱआङ म़ेह ओहले मिहया़गी च्योल्दोॱआङ म़ेह!
ओहले चो़वोगी सुङ नाङसीन, “ओ़ह तिहक्च्येम्बा ठिम-पेनगी च्यी़ माउ दु या़हबु पेहते ङ्यिहन्दोङ।
दि ल़ेहमु रिहक्स्यीनी याहर किन्ज्यो लाहमले ओहङग्यो मिहम्बा, दिनी जाम्बुलीङ दाङ मिह ज़ुबुले ओहले ती़ह गो-छ्येवा लाहमले थेन्ग्योगी रिहक्स्यी यिहम्बा।
“तिहरीङ क्यिनी नाहङबारॱराङ ओहराङ क्याहसा च्यी़ला काहल्दे ओ़हला लोह च्यिचे छोङ क्याहप्कें ओहले क्युह माहङबु ज़ोएँ” म़ेदी माएँया़गी ङाहगी ताम ङ्यिहन्दोङ।
ओ़हगी छापला़नी ख्यागी दि ल़ेहमु गा मा कोहज्ये येहकें, “का़हलेॱआङ किन्ज्योगी थुला ठुङदी येहसीनमाना ओहराङ थार्ती तेहकें ओहले दि पेहकें ओ़ह पेहकें।”