17 ओहले खोगी साम्लु ताङदे, ‘दि डुया़ का़हला ज़्या़ज्ये, ग्या़ॱआङ म़ेह, ता़ह च्यि पेहच्ये?’ म़ेदी साम्लु ताङसीन दु।
ओहले स्याहप्च्यीया़गी “ओहराङगी खुरा माहख्योङबा सोङबे येशूगी दि ल़ेहमु सुङ नाङग्यो यिहम्बा,” म़ेदी राहङ नाहङदुङ ताम माज्ये छ़ूसीन।
ओहले ख्ये ङ्याम्बु लाङगेनया़ला तेर, ओहले ख्ये ङ्याम्बु पेहलेन सेहच्ये छोल्गेया़ला पेहलेन तेर” म़ेदी येशूगी सुङ नाङसीन।
ङ्यिहमा च्यी़ येशूगी थु ताज्येला छ्य़े-ठिमकी लोबेन च्यी़गी लाहङदी दि ल़ेहमु म़ेदी टी़हसीन, “लोबेन ला़ह, नाहमॱआङ मिहस्यीएँगी मिहली थोप्च्येला ङाहगी च्यि पेह कोहएँ?”
ख्यागी फार्को दाङ तेहर्माला येहकेन्गी से़हया़ प्राङबुया़ला तेर्तोङ, ओहले ख्यागी तेहन्दाला थाम्ज्यी चाङमा ओहङज्ये येह।”
ओहले येशूगी दि पे स्ये नाङसीन, “मिह छ्युक्पु च्यी़गी स्यिहङला माहङबुराङ तेन्दोया़ या़हसीन दु
ता़हनी ङाह फेमा-फेमा ज़ेप दाङ चाहङया़ रोम्दी छ्यिम्बु-छ्यिम्बु ज़ोएँ ओहले थाम्ज्यीराङ डु दाङ पेलाया़ ओ़ह नाहङला ज़्या़गेन।
ओहले येशूगी राहङगी स्याहप्च्यीया़ला सुङ नाङसीन, “ओ़ह सोङबे ङाहगी ख्याला माएँ, च्यि साहज्ये, च्यि थुङज्ये ओहले च्यि केहन्ज्ये म़ेदी तुहङाल माहबे।
ओ़ह सोङबे च्यि साहज्ये, च्यि थुङज्ये म़ेदी ख्या तुहङाल माहबे।
ख्यागी क्युहया़ चोङदी टाङगा प्राङबुया़ला के़हदी तेर! राहङगी तेहन्दाला निङबा मेहन्डोएँगी काहल्दाया़ जे़दोङ। स्यिहङगामला नाहमॱआङ मेहतोङगेन्गी क्युह स्यिहङगामला सी़दोङ। ओ़हला कुमेनॱआङ मेहस्योर्केन ओहले बुगीॱआङ मेहसाहएँ।
दि केच्या थ़े फान्ज्यो ओ़ह गोबागी सेम नाहङला दि ल़ेहमु ऩेसीन, ‘ता़ह ताहक्पुगी ङाहला दि ल़ेहले तेन्गे काहल्सीन। ता़ह ङाह च्यि पेहच्ये? ता़ह सा क़ेदी साहज्ये माना सा कोज्येला स्युक म़ेह, लाङदी साहज्ये माना ङाह ङोह छावा।
“ङाहगी ख्याला माएँ, जाम्बुलीङगी क्युहगी ङ्येहवाया़ जे़दोङ ओहले ओ़ह क्युह चो़हगे ती़हजीला ख्याला नाहमॱआङ था-मे़हछ्येएँगी ग्या़ला फेप स्युहज्ये येह।”
दि सेन्दी येशूगी खोला सुङ नाङसीन, “ओ़ह ल़ेहमु यिहन्सीमाना, ख्येगी येहपाराङॱआङ पेह कोहएँगी ल़ेह च्यी़ येहबा। ख्ये राहङगी का़ह येहकेन्दी क्युह थाम्ज्यीराङ चोङदी प्राङबुया़ला के़ह तेर, ओहले ख्येला स्यिहङगामकी क्युह ज्योर्च्ये येह ओहले ङाहगी तिङदा तिङ स्यो।”
ओहले क्याहल्बुगी, ‘ख्येगी या़हबु पेहसीन ख्ये ज्यिबुराङ या़हबु योक्पु दुबा! ख्ये ल़ेह फेमाज्यीॱलाङ यिह-छ्य़ेबु ओहङ ख़ूसीन, ता़ह ख्येगी क्याहसा च्यु थो़ला ओङ छ्य़े ङ्युहङज्ये येह’ म़ेदी मासीन।
“छ्युबा ङ्यी़ येहकेन मिहगी छ्युबा म़ेहबा मिहला च्यी़ तेर्च्यु, ओहले तोप्च्या येहकेन मिहगी तोप्च्या म़ेहबा मिहला तोप्च्या तेर्च्यु” म़ेदी यूहन्नागी मासीन।
ओहले स्युहङ-पेनगी खुङया़ला फिला ख्योङदी, “ए फ़ेबेॱया, ता़ह ङाहगी थार्पा ज्योर्च्येला च्यि पेह कोहएँ?” म़ेदी टी़हसीन।
पत्रुसकी ताम थे़दी मिहया़गी सेम नाहसीन। ओहले पत्रुस दाङ लो़हलो ल़ेह-पेनया़ला खुङया़गी, “ए आदा-नो़हया़, ओ़हठी यिहन्सीमानानी ङ्यिह च्यि पेहतोङ ले?” म़ेदी टी़हसीन।
किन्ज्योगी दाम नाङग्योकी मिहया़ला कोम्बु डोएँमु रो़ह पेहतोङ, ओहले खाङबाला ओहङग्यो टोहम्बोया़ला ता़हनाङ-ताहम्जी पेहतोङ।
दि जाम्बुलीङकी छ्युक्पु मिहया़ला छ्य़ेन्दो माहतेन म़ेदी म़ेदोङ, ओहले ले खाल मी़हखुएँकी क्युह-नोहर थो़ला मिहम्बा यिहॱनाङ ओहराङला थाम्ज्यी से़हया़ माहङबु म़ेदी माहङबु जेती नाङगेन किन्ज्यो थो़ला रेहवा पेहतोङ म़ेदी खुङया़ला का तेर।
मास्यीकागी ओहराङगी तेहन्दाला राहङगी कुसोॱराङ नाङसीन। ओ़ह सोङबे ओहराङगी मास्यीकागी चेवा ङोह स्य़ेदी येहबा। ओहराङगीॱआङ राहङगी आदा-नो़ह दाङ आज्यी-नुहमुया़गी तेहन्दाला राहङगी ज़ुबु तेर कोहएँ।