49 यिहॱनाङ दि मिह मिह-माहङ नाहङला येहकेन काहजेगी मोशागी नाङग्योगी छ्य़े-ठिम ङोह मे़हस्येएँ, खुङया़गी थो़ला किन्ज्योगी मे़मु फो़ सिहन्दी येह।”
च्यि ओहराङगी गोबाया़ दाङ फरिसीया़ नाहङले सुज्यीगीॱआङ ओ़ह मिहला यिह छ्य़ेक्यो येहबा ले?
ता़ह खुङ नाहङगी मेहन्दा च्यी़, खोगी मिहनती निकोदेमस यिहन्गे, खो तोहङले लेहमा च्यी़ येशूला थ़ू ओहङग्यो येहकें, खोगी मासीन,
खुङया़गी खोला ल़ेहन क्याहप्ती मासीन, “ख्येनी तेहम्बाराङ तिहक्पाला क्येक्यो यिहम्बा, ओहले च्यि ताहन्दा ख्ये ङ्यिहला लोप्च्ये छोल्गे?” म़ेदी खुङया़गी खोला फिला तेन चाहङसीन।
दि केच्या थे़दी येशू पोहला तेहक्योगी लाहला फरिसीया़गी येशूला मासीन, “च्यि ङ्यिहॱआङ मी़ मेहथोङगे मिहया़ यिहम्बा ले?”