29 स्यो, मेहन्दा च्यी़ला त़ेदोङ!, ङाहगी पेहक्यो ल़ेह थाम्ज्यीराङ मिहरोगी स्य़े नाङसीन। नाह मिह-रो़हराङ मास्यीकानी मिहन?”
दि थोङदी मिह थाम्ज्यीराङ याहम्जेनज्यी ने़दी दि ल़ेहमु म़ेदी ताम माज्ये छ़ूसीन, “च्यि मिह-रो़हराङ दाऊदगी स़ेबु, थार्पा नाङगेन्गी क्याहल्बु यिहम्बानी?”
ओहले ओ़ह पी़हमीगी स्युहसीन, “ङाहला क्यी़ह येह, थार्पा नाङगेन्गी मास्यीका फेप नाङज्ये येह, ओहले मिहरो फेप फान्ज्यो मिहरोगीॱराङ ङ्यिहला थाम्ज्यीराङ केच्याया़ स्य़े नाङज्ये येह।”
ओहले ओ़ह पी़हमी राहङगी साहङबुङ ओ़हलाराङ क्युर ज़्या़दी युहलला काहल्दी मिहया़ला मासीन,
दि केच्या थे़दे मिहया़ युहलले थेन्दी येशूला ताज्येला छ्योङदे काहल्सीन।
“ङाहगी च्यि पेहपा मिहरोगी ङाहला थाम्ज्यीराङ स्य़े नाङसीन” माएँ ताम ओ़ह पी़हमीगी पाङबु तेरक्यो सोङबे ओ़ह ग्या़गी माहङबुराङ सामरियागी येशूला सेमले खाल्सीन।
त़ेदोङ, दि मिहनी ख्याक-क्या़दी गा ताम म़े तेहकु दु, यिहॱनाङ सुज्यीगीॱआङ खोला च्यिॱआङ मेहमाएँ दु! च्यि दि खोराङ मास्यीका यिहम्बा म़ेदी ओहराङ गोबाया़गी तेहम्बा-तेहन्सुमॱराङ यिह-छ्य़ेबानी च्यि यिहम्बा?
यिहॱनाङ ओ़ह मिह-माहङला येहकेन्गी मिह माहङबुगीराङ येशूला यिह छ्य़ेसीन। खुङया़गी मासीन, “मास्यीका फेप नाङगेमु च्यि दि मिहगी पेहक्योगी ताक्छेनया़ म़ेदी माहङबु ता़स्यी मास्यीकागी जे नाङवा ले?”
नाम्पार-ताहक्पा थु दाङ नामा साम्बागी दि ल़ेहमु सुङ नाङगु दु, “फेप नाङदोङ।” सुगी ङ्यिहन्गे खोगी माज्यु, “फेप नाङदोङ।” सु कोम्गे खो ओहङज्यु, ओहले सुगी सेम्बा पेहकें खोगी मिहलीगी छ्यु आहन्डाराङ थुङज्यु।