17 ख्याया़गी दि ताम ङोह स्य़ेदी दिला ते़बे ल़ेह पेहसीमाना, किन्ज्योगी ख्याया़ला मेलाम नाङज्ये येह।
च्यिबेमाना स्यिहङगामला ज़्य़ू नाङगेन्गी ङाहगी याहपगी का ङ्यिहन्गेया़ॱराङ ङाहगी नो़ह, नुहमु दाङ आमा यिहम्बा।”
दि ताम सेन्दी येशूगी, “किन्ज्योगी सुङदेन ङ्यिहन्दी ची़गेनया़ गा सोनाम-साक्पु यिहम्बा!” म़ेदी सुङ नाङसीन।
ङाहगी माक्यो काया़ ख्यागी ङ्यिहन्सीन माना, ख्या ङाहती रो़ह यिहम्बा।
च्यिबेमाना छ्य़े-ठिम ङ्यिहन्गेया़ किन्ज्योकी दिनला टाहङबु मी़हसीहएँ, यिहॱनाङ छ्य़े-ठिम ची़गेया़ टाहङबु सी़हज्ये येह।
स्या-ताक पेहॱनाङ, मेहबेॱनाङ मास्यीका येशूला तेहपा पेहकें मिहया़की पाहरक्यीला सुॱआङ ख्येपार मेहयोहङगे। यिहॱनाङ कोहकेन्की स़ेह नि च्यिमी च्यी़राङ येह ओह– चेवा लाहमले ल़ेह पेहकेन तेहपा यिहम्बा।
यिहॱनाङ का़हन्दीगी, मिहया़ला ना थाम्ज्यीले खा फ़ेगेन याहङ-ताहक्पा ठिम ङो़ले राहङ मी़ क्या़दी ताएँ ओहले ची़गे, ङ्यिहन्दी टेहम्बा च्येहके मिहम्बा ल़ेहॱआङ पेहकें, खोगी राहङ ल़ेहला मेलाम ज्योर्च्ये येह।
ओ़ह सोङबे या़हबु ल़ेह पेह कोहएँ म़ेदी ङोह स्य़ेदी स्य़ेदीॱआङ का़हन्दीगी मेहबेकें खोला तिहक्पा फो़गे।
“मिहलीगी तोहङबोकी ओङ ज्योर्च्येला ओहले क्याहसाकी कोहलेगी नाहङला स्य़ूह ङ्युहङज्यु म़ेदी राहङगी काप्च्या ठी़दी चाङमा ज़्या़गेया़ काहजे सोनाम-साक्पु।