37 यूहन्नागी माक्यो दि ताम थे़सीम्बाराङ ओ़ह स्याहप्च्यी ङ्यी़ येशूगी तिङदा तिङ काहल्सीन।
यूहन्नागी येशूला फेप्केनॱराङ जेक्यो थोङदी मासीन, “त़ेदोङ, किन्ज्योकी ल़ूह स्ये़बु!”
येशूगी क्याहप लो़हदी ज़ी़ नाङगेमु खुङ ङ्यी़ तिङदा तिङ ओहङग्यो ज़ी़दी खुङया़ला टी़ह नाङसीन, “ख्याया़ च्यि छोल्गेराङ येहबा?” ओहले खुङगी येशूला मासीन, “रब्बी, राहङ का़हला ज़्य़ू नाङगो येहबा ले?”
नाहङबार च्युङ येशू गालील साने़ला फेप्च्ये म़ेदी थेन फेप्सीन। ओहले येशूगी फिलिपला थु नाङसीन ओहले सुङ नाङसीन, “ख्ये ङाहगी तिङदा तिङ स्यो।”
ओ़ह सोङबे तेहपाती ङ्यिहन्दीमाॱराङ ओहङगे यिहम्बा ओहले ङ्यिहन्गेन्गी ल़ेहती मास्यीकागी सुङ प्रा साल्दी ओहङगे यिहम्बा।
ख्यागी खालेगी चोक्पा तामया़ माहथेन्ज्यु, यिहॱनाङ ती़हजीला ते़बे ठाबे दाङ मिहली याहरक्यी डो च्युएँगी या़हबु तामया़ च्यी़राङ माएँ पेहतोङ, दि लाहमले ङ्यिहन्गे मिह थाम्ज्यीला काटीन ज्योर्च्यु।
नाम्पार-ताहक्पा थु दाङ नामा साम्बागी दि ल़ेहमु सुङ नाङगु दु, “फेप नाङदोङ।” सुगी ङ्यिहन्गे खोगी माज्यु, “फेप नाङदोङ।” सु कोम्गे खो ओहङज्यु, ओहले सुगी सेम्बा पेहकें खोगी मिहलीगी छ्यु आहन्डाराङ थुङज्यु।