49 ‘स्यिहङगाम ङाहगी ॱठि यिहम्बा, जाम्बुलीङ ङाहगी काङबा ज़्या़सा ग्या़ यिहम्बा। ख्यागी ङाहगी तेहन्दाला काहन्डुमु छ्योखाङ ज़ोएँ यिहम्बा? ङाहगी थाङ सोएँ ग्या़ का़हला येहबा?
स्यिहङगामगी मिहन लेहन्दी ना क्याल्गेन्दीगी स्यिहङगामगी ज़्य़ू-ठि दाङ ओ़हला ज़्य़ू नाङगेन किन्ज्योगी छेनला ना क्याल्गे।”
ओहले येशूगी सुङ नाङसीन, “ख्याया़गी दि थाम्ज्यी थोङदी येहबा, मिहम्बा ले? तेहम्बाराङ ङाह ख्याया़ला माएँ, दि खाङबाया़गी तोह च्यी़ थो़ला लेहमेन तोह लिहच्ये म़ेह, थाम्ज्यीराङ रोम्ज्ये येह।”
ओहले येशूगी ओ़ह पी़हमीला सुङ नाङसीन, “ए पोहमो, ङाहला यिह छ्य़ेदोङ, ता़ह ओ़ह ती़हजी ओहङगेॱराङ येहबा, ओहजेला ख्याया़गी याहपला दि काहङॱलाङ छ्येपा फुल्ज्ये म़ेह ओहले यरूशलेमॱलाङ छ्येपा फुल्ज्येला डोज्ये म़ेह।
का़हन्दीगी क्याहल्गे, खोला ङाह ङ्याम्बु ङाहती ठिला तेहच्येला ओङ तेर्के। ङाह राहङगीॱआङ क्याहल्ग्यो सोङबे ङाहती याहप ङ्याम्बु मिहरोगी ज़्य़ू-ठिला ङाह तेहती येहबा।