Irchutirtu khan an kuang, “Kho mo nin iamna?” a tia. An chia, ar khêl an ti tak taka, “Hi mi hi tu mo a ini? phâivua le tui ten khom thu a pêka, an i-zôm hi.” an irti irhlôma.
Rengpa, tu mo nang chi loia, a chôiindôm loi hrang? Nangma vai ni’rthianga, Ni sintho felhai kha mi tinin an hmu tâk sikin. Nam tinrêngin chubai nang hong mûk an ti,” tiin.
Khanchu, a chunga thil zuang tung tâk kha ar hriatin, nupangnu kha ichi le inthing pumin a honga, khûksadelin chubai a mûka, itinrêng dik takin a hril tâka.
Ki milung kha a kuang a oma; hringna le irtharngamna ki pêka, chi khom a ni ichi a ni, ki’rhming chia a ngîr theina hrangin a kuanga khan ki ipêk a ni.
An hriat murdi’n ar khêl an ti tak taka, “A isin tinrêng hi ar khêl a ni! kuarsêthai khom an vâr pehaia, chong theiloihai khom a inchongtir thei hi!” an tia.