Khan Rengpa’n a kuang khan, “Ni sul sûnga khan mi nam hni an om, nangma sûnga ngêt mi nam hniin irsen an ti: nam khat hrât a ta, nam khat dok a ti: khan, a ulian ualpu khan a sangpa sin tho pe a ti,” a tia.
Khan, Esaua irchihai rêk chu ki khêlhai vinga, an irbîknahai ki’rlangtir pehaia, khasikin irbîkna zel nei ta mahai. Edom mihai chu an irhmang zoi tâka, inkhat lua hôi ni mahai.
Khasikin o Edom mihai doi hi ki thiltum, Temana khopuia mihai chunga tho hranga ki itum hi, irngai roi. An nâihai ten lua kaizam phît ni an ta, mi tinin chi tatak an ti.
Khan Rengpa Itinrêngthothei, Edom chungthua a iti chu hi hi a ni: “Edom mihaiin an thil sût theina kha an inchân tâk ma ni? Lungvâr sakhai ngai khan imo an itho hrang an ihril pehai thei loi ma ni ta? An vârna a ihek zoi ma ni ta?
Rengpa’n a tia, “Jerusalem chu inram chim angin insiamtir ki ta, sihalhai fena hmun chang ta a ti. Judai ram khopui chu ramchâr chang a ta, tûte’n lua ta no nihai,” a tia.
Juda nâihai chunga saloi taka thoa an rama mi thiam thisen an insua sikin, Aigupta ram kha hong ram a ta, Edom ram kha ramchâr ram chârkhohroi nih a ti.
“Tukhom a pa mani, a nu mani a dôngma mani, a nâihai mani, a urênghai mani, a farnuhai mani, ama hringna nêk khoma lung ni thung loi chu ki irchutir ni thei no ni.