Khan, mi pualoi an iphûm lai tak ki hmua, khannisian thân ata an kîrin chu mipuihai khan sual an ithôna khopuihai kha an inpâka, hi khom hi chanlamboi a ni.
Bekul inring tak tum ni a ta, khanchu, a vân vântîrtônhai kha rammual kil minlia tîr suakhai a ta, kôlkung rengata kiang tianga kôlkung dênin a mi inthanghai chu bukkhômhai an ti.
Khan, Petera kha a hong irheia, irchutir, Jisua’n lung a ithung, zânbu fâk laia Jisua tiang va kûna, “Rengpa, tu mo nang a chel hrang?” tia irdontu kha a hnunga a hmua.
Jisua’n nâipang a ikoihai kha taksa le thisen nei an ni sikin, ama ngei khom anni anga zuang omin an mihriam nitna a zuang inthangpui sa a ni. Kha a zuang thô nasan tak chu thina chunga irchamneitu Diabola kha ar hmangtir theina hrang le,
Misa, a hong suakin a sân a hong luma, hloisûl kha a em inthêma, a pâr a tâka a enhoina a boi ngai. Khaang khan, irchong khom a sinthôna irhmangin om a ti.
Khanchu, irvâna irthokin hnukirhaiin, “Hi hi irziak roh: Atûna irthokin Rengpaa thihai chu an vân a sa,” a iti kin hriat. Irtha khan, “A ni tak tak! An sinsôlna irthokin irngam ta an ti; an sinthôna ra khan a zui sikin,” tiin a sâma.