Nin hril ro, ni lungkhamna hi, Kho tiang mo ni belrahai hôlin, sûn laia kho tiang mo ni irngamtirhai hrang? Nangma zongin belrapu danghai kuang ki ichai vêl hrang ma ni?
Khanchu ki lungdi ta hrangin, inkhâr chu kin hong pea; Khannisianlân a lei fe tâka; O, a’rhâi ki irngai nuam lam dân chu o! Ama ki zonga, hmu ta ma unga, Khanchu kin sama, khannisianlân ite ni don ta maka.
Zân a hong ni’n, nang kin nang ual uala, a ni ki’rtha hin nang a irzuk a ni, irnêng chunga ni roirêl hrang hi, a sûnga omhaiin roirêlna dik inhre ta an ti.
A voithumna khan a kuang, “Simon, Johana nâipa, nangin lung ni ni thung mo?” a tia. Jisua’n a voithumna’n, “Nangin lung ni ni thung mo?” a ti pe nôk sikin, Petera irngai a siat tâka. “Rengpa itinrêng nin hriat, lung nang ki thung ti nin hriat,” a tia. Jisua’n a kuang, “Ki belrahai infa roh.