Pathian Rengpa thu’nsîr hrang chu irngaitua ki ti: A mihai le a mi irthianghai kuang irtharngamna thu a insîr hrang a ni: Khannisianlân anni chu invêtna tiang irhei ta no ri sehai.
Theipuihai khom a hong hmin irphut thiai tâka, phâivua chu grep pârvâng mirimin a sipa, Khasikin o, ki indit tak ki lungdi, hong roh ki kuang hong roh.
Ki zâl lai khomin, ki milung chu a harkanga, Ki lungthung tak khan a hong intôk e! Ni hon hong pe ro, ki irngaiinnat ki lungthung, ki vasu sêlna boi, Ki lu irdo’n an duia, ki samhai chu zân irzilin a’rdap zoi ta, tiin.
Jisua’n kha hmun kha a mâka, a fe malamin khâzana irfuangna hmuna toi mi inkhat, a’rhming Mathaia kha Jisua’n a hmua, a kuang, “Ni hong zui roh,” a ti pea. Khanchu a thoia, a zui tâka.
Pathian hnarsâna angin kêng nang ki hnarsa; dôngmate irthiang ang nin nia, pasal ruathar inkhat, Krista ngei kha, nangni innei hranga ki lei inkung pehai nin ni.
Khan, Irtha le moi khan, “Hong roh!” an tia. An hriat murdi’n, “Hong roh!” ti sa ngêt ri se. Tukhom a tuiinhrâl murdi chu hong roi; a nuam murdi’n hringna tui hi manboiin in ri se.