Khan Adama’n, “Hi ngêt hi keima ru ang ru neia, ki taksa anga taksa nei ngei chu a ni: Pasal ata lâksuak a ni sikin. ‘Nupang’ ti hrang ni a ti,” a tia.
Thingkunghaiin ra insua an ta, loimânin bu le bâl insua a ti, mi tin chu mâni ram sûnga lungthi takin om an ti. Khan ki mipuihai khitna hrui sût ki ta, suaka siamtuhai ata kin sua zalêntirhai tena chu, Rengpa ki nih ti chu inhre thei ta an ti.
“O Jerusalem, Jerusalem! Deipuhai thattu, Pathianin ni kuanga itîra omhai lei dêng thattu! Ârpuinu’n a têhai a mitha hnuaia a iop khôm angin ni nâihai voi iza mo op khôm ki tuma, nuam mak che?
Chunglêng vahai khi en u ta, bu tû mahaia, ât mahai, fasiara inlût ual mahai, khannisian, nin Pa irvâna mi’n an fâhaia; anni nêkin chu nin ihlu ual loi ma ni?