Khatak ata kha mei a hong chok suaka, a sânga sângin a sin an thoa, a makunga khan a sîng a sîng têlin an ngîra, roirêlna kha a phut tâka, lekhabuhai a phên tâka.
Khanchu ki ngîrna tiang a zuang nâia; a sân ki lei chia, ki’rtet raka; khannisian ama’n “O mihriam nâipa, inhre thiam ro, inlârna chu zoro hekna hrang a nia,” a tia.
Vântirtôn ni biaktu kuanga khan, “Hihai hi imo a ini?” ki tia. Khan, ama khan, “Hihai hi Judahai, Israelhai, Jerusalem-hai indartirtu hi an ni hi,” tiin a ni sâma.
“Sipaihai Rengpa khan hiang hin a iti a ni: ki lampuihai ni hro maia, ki thu inkunghai ni tho’n chu, ki in sûng roirêl ni ta, ki roirêl hmunhai kha vong sa ni ta, hi ngîrhai laia hin kop sa theina hrang nang pe ki ti.
Khanchu, upahai laia inkhatin ki kuang, “Chap no roh. Irngai ta! Juda nama mi Kâmkeibaknei, Davida bulpui khan, a’rsinsiana sari kha inhonga, lekhabu irzuat kha phar hrangin an hnê ta,” a tia.