Joaba khan a sangpa Abisaia kuang, “Suria mihai kin hnê no hrangin chu, nangin ni hong san ni ta; khante nangma’n Amon irchihai nin hnê no hrangin chu, nang hong san ki ti.
Amon irchihaiin Suria mihai laizâm an tho ti an inhriatin chu anni khom kha Abisaia kuanga khan laizâm an tho tâka, khuaa khan an lûta, kha hnung chu Joaba khan Amon irchihai kha a mâkhai raka, Jerusalema a kîr tâka.
Kha zoiin Moab mihai a doi inhne nôka, a hringa a ichelhai kha irnênga an zâltirhaia, inthum laia inhni a thathaia. Khanchu Moab mihai kha a thuhnuaia an om tâka, khâzana an hong ichôi ngai a ni ta.
Edom hai, Moab hai, Amon hai, Filistia hai le Amalek hai a sutpaia, rângachak hai, sumru hai le dârhai chu Davida’n tempil sinna hrangin a pêkpai vinga.
Kha sûnga khan Davida le a mihai kha an fea, kha rama khan tian rengata lei om tâk Gesur mihai, Girzi mihaiin, Amalek mihai an rûna. An ram kha Aigupta dên rakin Sur khua dênin an irûn a ni.
Khanchu Davida khan zîng khua a vâr u uai ata khohloi dênin annihai kha a doihaia, ruatharte irzaminli le saringsei chunga chuangin lâizâm thohai bana chu tûte a zôk zel om mahaia.