6 Khanchu a hei en vêla, a luthuna khan baitiam le tuiûm hi a lei oma. Khanchu a fâka, a ina, a zâl nôk tâka.
Vadunga tui chu tûng thei ni ti, nang an fâ hrangin vaâkhai thu ki pêkhai ta,” a tia.
Zîng le khohloia vaâkhaiin bai le hme an hong pêk ngaia, vadunga tuihai inin a oma.
Thing hnuaia toiin a in irnghil tâka, vântîrtônin a kaithoia, a kuang khan, “Thoiin lân fa ro,” a tia.
Khan Rengpa vântirtôn a zuang nôka, a kaithoi nôka, “Thoiin lân fa ro, ni fena hrang lak a la hla zana,” a tia.
Rengpa chu iamin lân, thil sa tho roh, Hi rama hin omin lân, iamomna irzûl mai roh.
Hmun irsângtaka om a ta, kul bing chunga omhai angin zôk a tih, fâk hrang nghâkin tui irsam no ni.
Jisua bu a nêk laiin, nupang inkhat alabastar bûrin sahriak mirimhoi man tamtak hong chôiin, a luah a buak pea.
Khanchu, Diabola khan a rotsana, vântîrtônhai an zuanga a sin an tho pe ta.
Jentailhaiin kha kha an ibuaipui ual tak a ni: nin Pa’n khahai murdi kha nangni khomin nin innang ngêt a nih ti an hriat.
Jisua’n an kuang, “Nâihaio, ite nin iman loi mo?” a tia. Anni khan, “Man viat ma ung,” tiin an sâma.
Muanga an va suakin chu, meihola mei tho, a chunga nga le bai om kha an hmua.