35 ایسّایا گرێت.
گۆن براتئے گِندگا ایسُّپا وتی دل داشت نکرت. زوتّ زوتّا پاد آتک و په گرێوَگا جاگهێئے شۆهازا بوت. گڑا وتی جندئے کۆٹیا شت و همۆدا گرێتی.
چه منی چمّان اَرسئے کئورَ تچنت که تئیی شَریَتئے رَندگیری کنگَ نبیت.
هما وهدا که مردم ایسّائے هبران گۆش دارگا اَتنت، ایسّایا گێش کنان مِسالے آورت. چێا که آ اورشَلیمئے نزّیکّا رَستگ‌اَت و مردمانی گُمان اِش اَت که هُدائے بادشاهی هما وهدا پَدّرَ بیت.
وهدے ایسّا اورشَلیما نزّیکّ بوت و شهری دیست، گْرێتی و
ایسّایا که مَریَم و آییئے همراهێن یَهودی گرێوگا دیستنت، سکّ نگێگ و پَدَرد بوت.
گوَشتی: ”شما ایلازَر کجا کبر کرتگ؟“ گوَشتِش: ”او هُداوند! بیا و بچار.“
