9 آکوب که چه پَدّاناَراما آتک، هُدا پدا آییئے دێما زاهر بوت و آکوبی برکت دات.
بله هُداوند، اِبرامئے دێما زاهر بوت و گوَشتی: ”چه منی نێمگا اے سرڈگار تئیی نَسل و پَدرێچئیگ اِنت.“ گڑا اِبراما اۆدا په هُداوندا، که آییئے دێما زاهر بوتگاَت، کُربانجاهے اَڈّ کرت.
اِبراما که نئوَد و نُه سال بوت، هُداوند آییئے دێما زاهر بوت و گوَشتی: ”من پُرواکێن هُدا آن، منی راها برئو و په بێمئیاری زند بگوازێن.
هُداوند مَمرِهئے مزنێن درچکانی نزّیکّا اِبراهێمئے دێما زاهر بوت. نێمرۆچئے ٹاک اَت و اِبراهێم وتی گِدانئے دَپا نِشتگاَت.
اِساکئے اُمر چِلّ سال اَت وهدے گۆن رِبِکّایا سوری کرت. رِبِکّا، بِتوێل اَرَماییئے جنکّ و لابان اَرَماییئے گهار اَت. بِتوێل پَدّاناَرامئے مردمے اَت.
هُداوند، اِساکئے دێما زاهر بوت و گوَشتی: ”مِسرا مرئو. هما سرڈگارا بنند که من ترا گوَشان.
هُداوند چه پَدانکا بُرزتر اۆشتاتگاَت. گوَشتی: ”من هُداوند آن، تئیی پت اِبراهێمئے هُدا و اِساکئے هُدا. اے زمینئے سرا که تئو انّون وپتگئے، من اِشیا ترا و تئیی نَسل و پَدرێچارا دئیان.
گڑا هُداوندا گۆن آکوبا گوَشت: ”وتی پت و پیرُک و سیادانی مُلکا واتَرّ کن. من گۆن تئو گۆن آن.“
نون آکوب رهادگ بوت و راها هُدائے پرێشتگ گۆن آییا دُچار کپتنت.
هُدایا گۆن آکوبا گوَشت: ”پاد آ، بئیتاێلا برئو و همۆدا بنند. اۆدا په من کُربانجاهے اَڈّ کن، په هما هُدایا که وهدے تئو چه وتی برات ایسّوا تچگا اَتئے، تئیی دێما زاهر بوت.“
اِسْتیپانا پَسّئو دات: ”او پت و براتان! دلگۆش کنێت: پُرشئوکتێن هُدا، هما وهدا مئے بُنپیرُک اِبراهێمئے دێما زاهر بوت که آ اَنگت بئینالنهرئینا اَت و هارانا جَهمنند نبوتگاَت.