37 Chun, chuong thu chu an hrietin an lungrilah sun ang an lo ni ta a, Peter le tirko danghai kuoma chun, “Unauhai, iengtin am thaw tâng kan ta?” an ti a.
Mi var thuhai chu hmawl a hmawra thilzum um ang a na, chun, Berâm vêngtu pakhata inthawka pêk thuvar lâk khâwmhai chu thîrkil vuok det tlat ang chu a nih.
Nisienlakhawm, chutaka lo suokthleng chu suokthleng an ta, vaṭhu angin tlângahai chun um an ta, an rêng el chun sûn an tih, mi tinin mâni suolna seng chu.
Chun, David sûngkaw chunga le, Jerusalem hluotuhai chunga chun zângaina le hni châkna thlarau buok ka ta, kei an mi sun tahnung chu mi en an tih; miin a nau khât ta dinga an sûn hlak angin ama chu sûn an ta, miin a nau lutîr chu nasataka a tuorpui hlak angin nasatakin tuorpui an tih.
Chun, sipaihai khawmin a kuomah, “Keini teh ieng am kan thaw ding?” an ta, an indawn a. Ama chun an kuomah, “Tukhawm suknawmnain va hêk naw ro; in hlaw tâwk taphawta chun lungawi ro,” a ta.
Chun, anni chun a thu hril chu an hrietin, a upatakin a phut a, a tâwp chenin, pakhat khatin an inrel hmang ta pei a; chuongchun, Isu chau a um ta a, nuhmei a laia a umna ngaia um le khan.
Chun, keiin, ‘Lalpa, ieng am thâwng ka ta?’ ka ta. Lalpa chun ka kuomah, ‘Tho la, Damaskaah lût rawh, thil po po i thaw dinga ruot taphawt chu hril an ti che,’ a ta.