“Hi hi ni lo am a ni bungheina ka idit zâwng chu? Rîtlonaa khuop sûtpêk le, rîngkawl hruihai sûtpêk le, nêksâwra umhai insuoktir le, rîngkawl tinrêng suktliekpêk hi.
Chu pha chun ko i ta, chuongchun, Lalpa chun dawn a tih; hang ko i ta, chuongchun, ama chun, ‘Hitaka hin ka um,’ tîng a tih. Nangni laia inthawka rîngkawl dâm, kutchala mi khîk dâm, suoltaka ṭawnghai hi i sukbo a,
“Puhai, iengdinga hieng thilhai hi in thaw am a na? Keini khawm in nungchang ang put mihriem kan ni hi; hieng thil teplohai hi in nghatsan a, vân hai, hnuoi hai, tuipui hai, an sûnga um po pohai siemtu Pathien hring kuoma chun in hung kawpna dingin Chanchin Ṭha kan hung intlun cheu a ni hi.
Chun, chuong thu chu an hrietin an lungrilah sun ang an lo ni ta a, Peter le tirko danghai kuoma chun, “Unauhai, iengtin am thaw tâng kan ta?” an ti a.
Chun, keiin, ‘Lalpa, ieng am thâwng ka ta?’ ka ta. Lalpa chun ka kuomah, ‘Tho la, Damaskaah lût rawh, thil po po i thaw dinga ruot taphawt chu hril an ti che,’ a ta.