Chun, kei chun, “Lalpa, ieng chen am nîng a ta?” ka ti a. Chun, ama chun a hril a, “Khawpuihai mihriem um lova inram a na, inhai hluotu um lovin a ṭîek a, râusana a um vawng a,
Ramhnuoiah ka va fe leh, kâwlhnâma thihai hmu a ni a! khawpui sûng ka lût leh, ṭâmnaa na tuorhai hmu a ni a! zâwlneihai le thiempuhai chu ram sûnga chun an invâk vêl a, hrietna nei si lovin,” tiin.
Chungtienga inthawkin ka ru sûngah mei a hung tir a, anni chu a hne ta a, Ka kehai ta dingin lên a pha a, a mi keikîr ta a; Râusanah a mi siem a, chauin ka um ni tin a.
Samaria chu sukrêmin um a tih, A Pathien chungah a hel si a; Kâwlhnâma sukthlûkin um an ta, An nautêhai chu peinawi nîng an tih, An nuhmei nau vawn laihai chu phirthlêr nîng an tih.
kei khawma in chungah hi hi thâwng ka tih; in chungah thil ṭiumtak, ngawrna le, mithai sukchau diek diek a, hringna fa hek diek diektu khawsikna dâm inlêngtir ka tih. Chuongchun, in thlaichihai a thlâwnin chîng in ta, in hmêlmahai chun fa pei an tih.
Omri thuruothai chu vawng zing a ni si a, Ahab sûngkuo thilthaw po pohai leh; an remruothaia chun in fe a nih; chuleiin, hmun râusanah ka siem ta ding che a nih, a sûnga chênghai hi nuizatbûr dingin; chun, ka mihai hmingsietna chu phur in tih.”