28 Chun, Peterin a dawn a, “Lalpa, nang i ni chun, tui chunga i kuoma hung thu mi pe rawh,” a ta.
Nisienlakhawm, Isûn anni chu a biek nghâl ta a, “Lungmuongtakin um ro, kei ka ni annâwm, ṭi naw ro,” a ta.
Ama chun, “Hung ta la,” a ta. Peter chu lawnga inthawk chun a ṭum a, Isu kuom tieng panin tui chunga chun kein a fe ta a.
Chun, Peterin a kuomah, “Ngai ta, keinin iengkim mâksanin kan zui ta che a; ieng am hmûng kan ta le?” a ta, ân dawn a.
Ama ruok chun nasatakin, “I thinaa chun thi ve ding ni lang khawm, inphat naw tawp ka ti che,” a ta. Chuongchun, ama ang chun an ti ta seng a.
Simon Peterin a kuomah, “Lalpa, tu kuom am fêng kan ta? Nangin chatuona hringna thu i nei annâwm;
Pathienin a mi pêk lunginsietna lei hin in laia tukhawmin in ingaihlu tâwk bâka inngaihlu lovin, Pathienin mi tin kuoma ringna huntâwk a pêk ang peiin, feltaka ngaituo lem dingin ka ti seng cheu a nih.
Nisienlakhawm, ringhla hlek lovin, ringna neiin hni raw se, ringhlatu chu tuisuoriet fâwn thli imût lêng le vawr ang a ni si a.