Chu nia chun nangni demin tekhithu hril an ta, ṭap hla lungriemithlâk umtaka inzâwtin, “Rawk vawngin ei um ta a nih, ka mihai chan a sukdanglam a, ka kuoma inthawkin a tâwl hmang tah a ni hi! Hel hmanghai kuomah ei lo a sem dar tah a ni hi,” tîng an tih.
Hieng po pohai hin ama chunga tekhina hung hrilin, ama chunga hrilinsîm thu hrilin, “Ama ta ni si lova insukpung chu ieng chen am nei a ta? Mâni le mâni inrûkthila insukpungtu chung chu a va rik de!” an ti naw dîm a nih?
Chun, tekhithuin an kuomah a hril ta a, “Tuin amanih grêp huon a siem a, palin ân huon a, grêp sâwrna ding khur a cho a, in insâng a bâwl a, lo enkawltuhai kuomah thlo hlaw dingin a pêk a, ram dangah a fe ta a.
Chun, ama chu man an tum ta a, nisienlakhawm, mipui an ṭi si a, chu tekhithu chu anni demin a hril a nih ti an hriet si a. Chuongchun, ama chu an mâksan a, an fe hmang ta a.
Ama chun, “Pathien ram thurûk chu nangni ihriet chu phal a na, mi dang kuoma ruok chu tekhithu chaua hril a nih; hmu hai sienla khawm, hmu naw an ni theina dingin, nain hrehai sienla khawm a ngaina an hriet thei nawna dingin.
“Chuong thu chu a thawiin in kuomah ka hril tah; a hun a tlung ding a nih, chu pha chun a thawiin in kuomah thu hril nâwk ta naw ning a, fietakin Pa chanchin hril lem ka ti cheu.