Aw Lalpa, nangin iengleiin am i lampuia inthawk dâm hin i mîn vâkhmangtir hlak a, nangma chu ṭi lo dinga kan lungril hi i mi sukngarpêk hlak am a na? I siehlaw, i rohluo hnamhai lei hin, hung kîr nâwk rawh.
Chun, chu hnung nâwka chun buthlêng an awt laiin sâwm le pakhat hai kuom ngeiah ân lâr nâwk a, a thonâwk hnunga a hmutuhai thu chu an awi naw leiin an awi nawna le an lungril ngar kawnga chun a kâwk tâwl a.
Chun, an lungril ngar zie chu pawitipêk bêk bêkin, lungsen puma anni a en vêl hnungin, chu mipa kuoma chun, “I kut phar rawh,” a ta. Chun, a hang phar dawk a, a kut chu a dam ta a.
Chun, ama chun an kuomah, “Nangni khawm chuong ang lâwma hrietna nei naw in ni maw? Hi hi in hriet naw maw? Iengkhawm puotienga inthawka mihriem sûnga lût po chun ama a sukthiengnaw thei nawh;
“Amain an mit a sukdel a, An lungril a sukngar a; Chuong naw chun, an mitin hmu rawi an ta, An lungrilin hrethiem rawi an ta, Ngha kîr nâwk rawi an ta; Keiin anni sukdam rawi ka tih,” ti a hril nâwk lei hin.