11 “Chun, inkhâwmna ina mihai, lalhai, hotuhai hmaa an ṭhuoi pha cheu chun, ‘Iengtin am, ieng thuin am dawn ka ta, ieng thu am hril ka ta,’ tiin lungkham naw ro,
“Ngai ta u, chuleichun, in kuomah zâwlneihai, mi varhai, inchûktirtuhai, ka hung tir ding a nih; ṭhenkhat sukhlum in ta, krawsah hemdêng in tih, ṭhenkhat inkhâwmna inhaiah savun hruiin vuong in ta, khaw tinah suknawmna zui pei in tih.
“Chuleichun, ka hril cheu hi, ‘Ieng am dâwnin ieng am fa tâng ka ta?’ tiin, in hringna thu le, ‘Ieng am silin bil ka ta aw?’ tiin, in taksa thu lungkham naw ro. Fâkding nêkin hringna a hlu lem a ni naw am a nih? Silfên nêkin taksa khawm a hlu lem a ni naw am a nih?
Chuongchun, ‘Ieng am fâng ei ta?’ ‘Ieng am dâwn ei ta?’ amanih, ‘Ieng silin am um ei ta?’ ti amanih, lungkham naw ro. Jentailhaiin chuong po po chu an zawng hlak a nih.
Chun, a inchûktirhai kuomah, “Chuleiin, ka hril cheu hi, ‘Ieng am fâng ka ta aw?’ tiin in hringna thu le, ‘Ieng am silin bil ka ta aw?’ tiin in taksa thu lungkham naw ro.