Lalpa kuomah thil pakhat ka hni a chu mawl chu zawng ka tih, Lalpa mawizie hmu ding le a biekina thu indawn dingin, Ka dam sûng poa Lalpa ina ka um zing theina ding chu.
Ka hmangaitak chu ka hawngpêk a; Nisienlakhawm, ka hmangaitak chu a lo intâwlhmang a, a lo fe hmang ta a, Thu a hung hril lai khan ka thlain a mîn âwimâwtir a; Ama chu ka zawng a, anachu ka hmu naw a; Ama chu ka ko a, anachu a mi dawn nawh.
Inrûkin, ram inthim hmunah thu ka hril ngai naw a, Jakob thlahai kuomah, ‘Iengkhawm lovah mi zawng ro,’ ka ti ngai nawh: kei Lalpa hin felna thu ka hril hlak a, thu indiktakhai chu ka hril hlak.
Chuonghai pahni atu lem chun am an pa dit zâwng an thaw a?” a ta. Anni chun, “A hmasa lem chun,” an ta. Isûn an kuomah, “Titakzetin ka hril cheu hi, siedâwltuhai le nawchizawrhai chun, Pathien ramah an lût khal ding cheu a ni hi.
Nangnîn in mi thlang naw a, keiin ka thlang lem cheu a nih. Fea, ra insuo ding le in ra chu um zing dingin ka ruot cheu a nih, ka hminga Pa kuoma in hni taphawt a pêk theina ding cheuin.
Chun, Isûn a dawn a, a kuomah, “Pathien thilpêk le, ‘Dâwn ding mi pe rawh,’ i kuoma titu hi hre la chu nangin a kuomah i hni lem ding a nih; chun, ama chun tui hring a pêk ding che a nih,” a ta.
“Hun lâwmumah ka ngaithlâk che a, Sandamna niah ka ṭhangpui che,” a ti si a. Ngai ta u, tu hi hun lâwmum chu a na; ngai ta u, tu hi sandamna ni chu a nih.
Nisienlakhawm, ringna naw chun ama lâwm zâwng mi ni ruol a ni nawh; Pathien kuoma hung chun ama chu a um ti le, a zawngtuhai kuomah lâwmman pe hmang a nih, ti ring ding a nih.
Chuongchun, zângaina ei hmu theina ding le, ṭhangpui ei ngai phaa ṭhangpuina lunginsietna chu ei hmu theina dingin lunginsietna lalṭhungpha chu huoitakin hnai ei tiu.
Nisienlakhawm, nangni Thuatiraa mi dang um, chu inchûktirna thu pawm lova, Setan thil inthûk an itihai hre naw taphawt kuoma chun, phurrik dang hrim bel naw ning cheu ka ti a nih.