Chun, Lalpain Israel thlahai hrim hrim chu a dit ta naw a, anni chu a sukrimsi a, a mit hmu phâk nawa a sawn hmang hma po chun rawktuhai kuta chun a pêk ta a.
Ṭitna hrim hrim um nawnaa chun ṭi êm êmin an um a. Pathienin thaw tuma eptu che ruhai chu a sukdar ta si a; Pathienin anni chu a pei thlâk leiin i sukmuolpho ta a.
Juda chu i hnâwl pumhlûm dêr am a nih? I thla chun Zion chu a tirdak am a nih? Iengdinga nangin i mi hrema, kan ta dinga sukdamna um lo am a na? Inremna kan enkai a, nisienlakhawm, thil ṭha hrim a hung tlung naw a; sukdamna ding huna khawm chun lunginzîngna hmu a nih!
Hi mihai laia pakhatin amanih, zâwlneiin amanih, thiempuin amanih, “Lalpa rikphur chu ieng am a na?” ti an indawn che chun, an kuoma chun, “Nangni hi phurrik chu in nih, ka peihâwn ding cheu a nih, Lalpa chun a tih,” tiin hril rawh.
Aw Jerusalem, i sam chu tan rawh, peihâwn la, bâwlhmun tlângahai chun sûnna siem rawh; Lalpa chun a lunginsenna thlahai chu a nghatsanin a hnâwl ta si a.
“Hnuoi machi in nih; nisienlakhawm, machi hin alna lo inhmang ta sien, iengin am sukal nâwk thei a ta? Peihâwna, mihriemhai sir mei mei ding chau naw chun, ienga ding khawmin a ṭha ta nawh.