Mosie chun a dawn a, “Nisienlakhawm, ngai ta, kei chu mi ring naw ni hai, ka râwl khawm ngai naw bawk an tih, ‘I kuomah Lalpa ân lâr naw kha,’ an mi ti âwm si a,” a ti a.
Mosie chun Lalpa kuomah, “Ngai ta, Israel mihai chun ka thu an ngai si naw a, iengtin am Pharao chun kei hmûr themthiemlotak thu hi ngai a ti leh?” a ti a.
Chu phingleh kei chun, “Hmûr tirdakum put mi ka na, hmûr tirdakum put mihai laia um ka ni leiin ka chung a va rik de! Ka bohmang a ni hi, ka mitin, Lal, sipaihai Lalpa chu a hmu ta si a,” ka ti a.
Chun, kei chun, “Aw Lalpa Pathien, ngai ta, zâwlneihai chun an kuoma chun, ‘Kâwlhnâmhai chu hmu ngai naw ti niu a, ṭâm khawm nei ngai naw ti niu a, amiruokchu, hi hmuna hin thlamuongna diktak chu pêng ka ti cheu,’ an lo tipêk hlak a,” ka ti a;
Chun, kei chun, “E, Lalpa Pathien! Hi hnam le Jerusalem hi i lo hlêm let dêr a ni hi, ‘Muongna nei in tih,’ tiin i lo hril a, kâwlhnâm hlak chun hringna ngei a sun ta lem si hi,” ka ti a.
Chun, kei chun, “A, Lalpa Pathien! ngai ta, kei chu ka lungril khawm sukpawrche a la ni naw a, ka tleirâwla inthawk tah tu chen hin amaa thi amanih, ramsahaiin an kei nâwi amanih ka fâk ngai naw a, ka baua hin sa tirdakum hrim hrim a lût ngai nawh,” ka ti a.