“Thina kuomah thu kan thlung tah, Seol leh thu kan intiem tah; vuokna tui lien liem chu a luong tlang pha khawm keini chen chun luong naw nih; khêl thu dâm kan inhumhimna dingin kan hmang a, khêl hnuoiah kan inbihmang ta si a,” in ti leiin;
Ram chu uirehaiin an sip a, ṭawngsie lei chun ram chun a sûn a; thlalêra hlo petna hmunhai khawm chu a ṭâwl zo a; an lampuihai chu a ṭha naw a, an hrâtna khawm chu ân dik nawh.
Jerusalema zâwlneihaia khawm thil râpthlâktak ka hmu a; anni chun uiretna thil an thaw a, thukhêlah an fe a, thilsuol thawtu kut chu an sukhrât a, chuongchun, tukhawm an khawhlonaa inthawkin an kîr nawh; an rêng el chun ka ta ding chun Sodom ang an na, chutaka a hluotuhai chu Gomorra ang an nih.
Lalpa chun, ‘Mi tukhawm ka hmu lo dingah hmun fienrielahai ân bihmang thei am a nih?’ a tih. ‘Hnuoi le vân chu keia suksip a ni naw am a nih?’ Lalpa chun a tih.
Chun, Jehudi chun phêk thum amanih, phêk li amanih a tiem phing chun lal chun chemtê hin a ât thlâk a, meithuka meiin lekhabu zuol chu a kâng zo vawng chenin, meithuka meia chun a pei lût pei ta a.
zâwlneihai chun indik lotakin an lo hrillâwk a, thiempuhai hlak chun anni thu ang angin ro an lo rêl ta a, ka mihai hlak chun, chuong chu nei an lo châk bawk si a: a tâwpa chun ieng am thâw tâng i ta?
Mi fel lungril ka suklungngai naw chu thukhêla in suklungzîng tâk leiin mi rilo kuthai khawm in lo sukhrât ta a, a lampui rilova inthawka a kîr nâwk nawna dingin hringna thu in tiem a;
Chuong huna chun, Jerusalem chu khâwnvarhai sitin dap ka ta, mi an in kilkhâwrhaia chêng a, an lungrila, “Lalpa chun thil ṭha thaw naw ni a, thil ṭha naw khawm thaw chuong hliek naw ni,” tituhai chu hrem ka tih.
Inkhâwmna inahai inhnawngtir an ti cheu a, anih, tûkhawm a sukhlumtuhai cheu chun Pathien chungah thilṭha thawin inhrieng an tih, chuong ang hun chu a tlung ding a nih.