Chun, i thlahai chu hnuoia pilvut ang elin la siem ka tih: chuongchun, mîn hnuoia pilvut hi an tiem sêng chun i thlahai khawm chu tiem sêng ni bawk an tih.
Abramin a nau chu salah an ṭhuoi ti a hriet phingleh a ina pieng, ama mi, inchûk thiemsa tah, za thum le sâwmpariet a ṭhuoi suok a, Dan chenin a hnawt ta a.
Abram ruok chun, “Aw Lalpa Pathien, iengam mi pêng i ta? nau nei lovin ka um sawng ding a na, ka ro inkhâwmtu ding chu Damaskaa mi Eliezer hi a ni si a,” a ti a.
suokpa le, suoknuhai kân châwk a, ka ina siehlaw pieng hrimhai dâm ka nei bawk a; ka hmaa Jerusalema lo um tahai po po nêk khan berâm ruol le bâwng ruol khawm ka nei nasa lem a.
Aw Lalpa, nang chu ka hung ngên lai che chun, i fel a, nangma le chun a san chu ei ngaituo tlâng a, mi rilo lampui chu ieng dinga a hlawtling hlak a, khawhlotaka thawtuhai po po chu nuomsaa um am an na?