Aw ka vaṭhu, lungpui kawi kârahai chun chêng a, Ṭênbaram kuokârhaia um, I hmêl mîn hmutir la, i râwl mîn hriettir rawh; I râwl chu ân nêm a, i hmêl hlak ngaino a bei si a.
Ka lo in a, ka lung ruok chu a har a, Chu! ka hmangaitak chu a hung nâwk ie, “Mi hung hawngpêk rawh, ka farnu, ka hmangai, ka vaṭhu, ka ṭha famkim; Ka lu chu daidâwin a sukhu a, Ka sam chu zân hnâwngin,” tiin.
Tulai thil umzie in hriet lei le, inhai ta dingin innaa inthawkin ṭhanghar a hun ta takzet ti in hriet leiin chu chu ka hril a nih; tuhin chu ei awi tîr lai nêk khan chu ei sandamna chu a hnai lem ta si a.
Thu ṭhanaw hrim in bauah suok naw sien la, a ṭul zie ang peia siem ṭha dingin thu ṭha suok lem raw se, a ngaituhai dingin lunginsietna a hung ni theina dingin.
Chun, vâna inthawkin rawlin, “Hienghin ziek rawh: Tuta hnung chu mithi, Lalpaa thihai chu, an hamṭha. Thlarau chun, ‘Anih, an sininrimnahai chu châwl san tâng an tih; an thilthawhai chun a hung zui ve ding a ni si a,’ a tih,” a ti ka hriet a.