Mi hril rawh, nang ka thlain a ihmangai, I ran ruol chu khâwlai am în tlattir a, sûnah khâwlai am în bawktir hlak a? Iengleiin am kei hi i ruolhai hnunga,, Nuhmei puon lu inkhum ang nîng ka ta?
Ka hmangaitak chu ka hawngpêk a; Nisienlakhawm, ka hmangaitak chu a lo intâwlhmang a, a lo fe hmang ta a, Thu a hung hril lai khan ka thlain a mîn âwimâwtir a; Ama chu ka zawng a, anachu ka hmu naw a; Ama chu ka ko a, anachu a mi dawn nawh.
Ka hringna hin zâna chun a ngai che a; anih, ka sûnga thlarau um hin zîngkâr chun ka zawng che; i rorêlnahai chu hnuoiah a um po leh khawvêla umhai chun felna chu an inchûk hlak si a.
A vawithumnaa chun, “Simon, Johan naupa, nangin kei i mi ngaina am?” a ta. Chun, a vawithumnaah “Nangin i mi ngaina am,” a kuoma a ti lei chun Peter a lungngai a, a kuomah, “Lalpa, iengkim i hriet a, ka ngaina che ti i hriet,” a ta. Isûn a kuomah, “Ka berâmhai châwm rawh.