Ama chun, “Suria mihai chu ka ta dinga an hung hrât talaw chun, mi ṭhangpui i ta; chun, Ammon mihai chu nanga ta dinga an hung hrât talaw bawk chun, keiin ṭhangpui thung ka ti che a.
“Hi hi ni lo am a ni bungheina ka idit zâwng chu? Rîtlonaa khuop sûtpêk le, rîngkawl hruihai sûtpêk le, nêksâwra umhai insuoktir le, rîngkawl tinrêng suktliekpêk hi.
Ama chun, “Dân hretuhai, nangni khawm in chung a rik ie! Thil phur rinumtakhai mihai in bel hlak a, nangni chun phurhai chu in kutpâr pakhat khawmin in them ngai si nawh.
Chun, unauhai, kan ngên cheu, dân ang nawa umhai chu kâwk unla, lungril chînhai chu infui unla, a hrât nawhai chu ṭhangpui unla, mi po po chungah dâwthei takin um ro.
Amiruokchu, tûkhawm dân famkim, zalênna dân hi bia, chuong anga um zinga, ngaia theinghil nâwk el hlaktu ni lova, zâwma sin thaw rawptu ni lem chu, ama chu a thil thawah malsâwmin um a tih.
Suol tiengahai thi tain felna tienga ei hring theina dingin, ama ngeiin a taksain thinga khan ei suolhai a phur a, ama vuokna invuolhai chun sukdamin in um ta a.
Lampui fel chu hriet hnunga, thupêk inthieng an kuoma inkawltira um chu nghatsan nêk chun, lampui fel hre naw hai sienla, an ta dingin a ṭha lem ding bah.