Ka Pathien, nang chun lungril chu i fie hlak a, felnaa chun lâwmna i nei ti khawm ka hriet a. Keia ngai chun, keia lungril tluongtakin hieng thilhai po po hi ka lo inhlân ta a; tuhin, i mihai hitaka umhai hin phaltaka i kuoma inhlân dingin anni chu hlimtakin ka hmu a nih.
Ngai ta, siehlawhai mitin an pu kut tieng a en hlak ang le, Siehlawnu mitin a pi kut tieng a en hlak angin, Keini mit khawma Lalpa kan Pathien kuom tieng a en zing a nih, Keini a mi lunginsiet hmakhat chun.
Sipaihai Lalpa chun in kuomah a hril a, “Aw thiempu, ka hming hmusittuhai, naupa chun a pa ân za a, siehlaw chun a hotu: chuonga pa ka ni chun, khâw lai am inza ka nina? Hotu ka ni chun, khâwlai am ṭi ka nina? Nangni chun, ‘Khâwlai am i hming chu kan hmusit a?’ in ti a.
“Tukhawmin hotu pahni rawng bâwl kawp thei naw ni hai; pakhat theidain pakhat dit an tih, annawleh, pakhat ṭanin pakhat hmusit an tih. Pathien le sum rawng bâwl kawp thei naw ti niu.
Kei khawm mi thua um ka na, ka hnuoiah sipaihai an um a; chu mipa kha mipa chu, ‘Fe rawh,’ ka ti leh a fe hlak; mi dang kuoma khawm, ‘Hung rawh,’ ka ti leh a hung hlak, ka suok kuoma khawm, ‘Ahi thaw rawh,’ ka ti leh a thaw hlak,” tiin a dawn a.
Ni tin lungril hmunkhatin Pathien biekina chun ṭhahnemngaitakin an um hlak a, an in tieng khawm bei an khawi a, hlimtak le lungawitakin bu an fâk hlak a.
Kan isuong chu hi hi a nih: kan sie le ṭha hrietna thu inhriettir chu, inthiengna le Pathien indikna neiin, tisa varnaah ni lovin, Pathien lunginsietna lemin, khawvêla hin kan châng kha, nangni tiengah kan châng ṭha nâwk zuol a.
Chuongchun, ka idittakhai, thu in zâwm rawp ang khan, ka um lai chau ni lovin, tûta ka um naw kâr hin nasa lem hmanin, ṭi le inthin pumin in sandamna thaw suok ro,
ama chu suok ang ni lova, suok nêka ṭha, unau dittak ang lemin ka ta dingin dittak a ni bîk a, nanga ta ding lem chun tisaa le Lalpaa chun a va ni nâwk zuol âwm de!