sala ṭhuoihmanga an umna rama chun anni chu an inngaituoh a, an hung ngha kîr a, sal an nina rama chun nanga kuomah hnina an hung siem a; ‘Thil kan suk suol ta a, rilotakin kan thaw ta a, khawhlotakin kan lo thaw tah a nih,’ tia;
Israel mipuihai suolna, i chunga kan suolna thupha ka chawi sûng hin i na lo sit la; i mit lo meng la, i siehlaw ṭawngṭaina, i kuoma a sûn a zâna i siehlaw Israel mipuihai ka ngênpêkna hi mi lo ngaithlapêk la; kei le ka pa sûnghai chu kan lo suol ta si a.
Tienlaia inthawk tah mihaiin, nangma chau naw chu, anni nghâktuhai ta ding thawpêk hlaktu Pathien an hriet ngai si naw a, nain an hriet ngai naw a, mit khawma an hmu ngai bawk nawh.
Juda mihai le Israel mihai suolna po po, mi suklungsenna ding ela, anni le an lalhai le an rorêltuhai le, an thiempuhai le, an zâwlneihai le, Juda rama mihai le Jerusalem hluotuhaiin an lo thaw tahai lei chun.
Lalpa chu a fel a nih; a thupêk dodâlin ka hel si a; Ngai ta u, ka ngên cheu, nangni hnam po pohai, ka lungngaina hi en ta u, Ka nunghâkhai le ka tlangvâlhai chu salah an fe ta a.
Thil i lo thawtahai po poa ka ngaidam pha che chun i hriet zing a, i hmai a mâwk a, în zak leia i bau i kâk dêr ta nawna dingin, Lalpa Pathien chun a tih,” tiin.
Hnamhai nêka rîtlona thawin ka rorêl chunga chun a hel ta a; ram a vêla umhai nêkin ka thuruot chunga chun a hel ta bawk a; ka rorêlhai chu an inkîra, ka thuruothai chu zâwm khawm an zâwm nuom nawh.