Absalom ruok chu a tlânhmang ta a. Chun, a râl vêngtu tlangvâl chun a mit a hang inlên a, a hang en a; chun, ngai ta, a hnungtienga tlâng panga lampuia chun mi tamtak an hung a.
Chun, a hril zo phingle chun, ngai ta, lal naupahai chu an hung tlung a, an râwl insuo meuin an ṭap a; chun, lal khawm chu a siehlawhai le chun an ṭap ta rak rak el a.
Ama chun, “Hril ta la,” a ta. Chun, nuhmei chun, “Annawleh, ieng leia Pathien mihai dodâla hienga thaw i tum am a ni a? Hieng thua inthawk hin lal chu thiemnaw chang angin ân lang a nih, lal chun a mi tlân hmang chu a ṭhuoikîr nâwk si naw lei hin.
Absalom chun Joab chu a dawn a, “Ngai ta, ‘Iengdinga Gesura inthawka hung am ka ni a? Chutaka chun um zing lang ka ta dingin a ṭha lem ding bah,’ tia lal kuoma tir dingin kân cha che a, chuleiin, lal hmêl chu mîn hmutir raw khai, chun, bawsietna nei ka lo ni chun mi sukhlum el raw se,” a ta.
I siehlaw hin Suria rama Gesura ka um lai khan, ‘Lalpain Jerusalema a mi ṭhuoi nâwk phawt chun Lalpa rawng bâwl ka tih,’ tiin thu ka lo tiem tah a nih,” a ta.